öğretmenin öğrenci ayırması

ilkokulda yaşadığım durum. hiç hoş değil ayrıca etik de değil. öğretmen gibi bir rol modelin, çocukların sağlığı için onlara aynı yaklaşmalıdır. aksi takdirde, büyüdüklerinde çocuklar da aynı olabilir. neyse ki böyle olmadım..

öğretmenlerin adaletsiz davranışta bulunması. çocuklara karşı ayrım yapılmasının saçmalığını asla doğru bulmuyorum. öğretmenlerin öğrencilerine söyleyeceği iki güzel söz onları nasıl mutlu eder bilirler çünkü kendileri aynı yoldan geçmiştir. yaşadıklarınızı, gelecek nesillere yaşatmayın.

sadece öğretmen değil tüm okul öğrencilerini başarılı ve başarısız diye ayırdığı bir okulda okudum. sınıflar ders notlarına göre belirleniyor, sınıflardaki oturma düzeni dahi bunda etkiliydi. 6 şube var diyelim okulda sınıf geçme dereceniz 4,5-5 arasındaysa first class, 4-4,5 ise second class. bu her bir yarımda sınıflar değişirdi.

tabi ailenizin mesleği, sosyo-ekonomik durumunuz da bir erkendi ama başarı durumunuz herşeyden önce geliyordu.

bu bahsettiğiniz durum ancak ütopik bir hayatta var olabilir. elbette öğrenciler yetenekleri, iletişim kabiliyetleri ve akademik başarıları anlamında öğretmenlerin farklı tutumlarına maruz kalacaklardır. siz tanıdığınız insanların hepsine aynı şekilde mi davranıyorsunuz?

lisede fark ettiğim olaydır. bu hoca beden eğitimi hocasıydı nerede bullyci zirzop varsa hepsini ayrı tutar barzoluklara ses çıkarmazdı bir gün provalara eşofmanla geldim diye bana tokat atacak oldu yer mi lan anadolu çocuğu başımı eğdim tokat sıyırdı ikinci hamleyi yapacak oldu kolunu kavradım ufak bir bağırtı derken sınıfa gönderdi baktım geliyor karşıdan kollarını sıvıyor sinirli dövüşeceğiz belli ikili sıranın slt bölmesini soktum tek harekette tahtayı indireceğim kendisine derken başka bir hocamız tuttu bunu sen ne yapıyorsun o bunu hak edecek bir şey yapmadı saygısızlık yapmaz diye neyse bakın bu öğrenci kayıran popo lalelerine güler yüz göstermeyin düşman belleyin alayı istisnasız kalitesiz kaşar peyniridir.

ayırırlar. derse çalışarak gelen ve sınavda iyi not alan, sınıfta düzeni bozmayan öğrenci dışındakiler ölsün gebersin hiçbirinin umru değildir.
ancak okulun kuralları var hepsine eşit yaklaşmaya çabalarlar. o gördüğünüz ‘haksızlık bu’ dediğiniz eylemler gerçek düşüncelerinin minimum sızmış halidir. iyi ki hepsi açığa çıkmamış. yoksa tembelin zirzopun vay haline.

aile bile evlat ayrımı yaparken öğretmenin öğrenci ayrımı yapması doğaldır. yapmayan öğretmende sıkıntı vardır.

öğretmen olmayı zerre istemeyen, sadece mesleğin parası ve kendince gördüğü avantajları sebebiyle bu işi edinmiş kişinin yapacağı iştir. bugüne kadar eğitim hayatımın her anında bu tarz öğretmenlere rastladım. ben bu öğretmenlerin zorba bir öğrenciden farkı olmadığını düşünürüm. zayıflıkları ve eksiklikleri yüzünden sadece başarılı ya da kendince sebeplerle ayırdığı öğrencilere vakit ayırırlar. bahaneleri genellikle diğerleriyle uğraşamam, bir işe yaramazlar, olur. ama öğretmenlerin her öğrenciye aynı muameleyi yapması fikrine de sıcak bakıyor değilim. bazen çocuklar arasında pozitif ayrımcılığa da gidilebilir. hatta bu düzgün şekilde yapılırsa öğrencilerin zoruna gitmeyi bırak, yardım etmek fikri onlara da aşılanır.

bugüne kadar ayrım yapmayanı görmedim, kimi az kimi çok ama hep yaptılar. dozunda olanı anlarım lakin bazı hocalarım sınıf içerisinde kast sistemi oluşturmaya kadar gittiler. bu öğrenci kayırma olayı genelde not bazlı olmasına rağmen her zaman not bazlı değildir. lisede beni çok seven bir matematik hocam vardı ama notlarım berbattı genelde kalırdım. birde ingilizce hocam vardı lisenin başında, notlarım gayet yüksek olmasına rağmen kadın nefret ederdi benden. lisenin son 2 senesinde ise bir hocam öğrencileri cinsiyetine göre ayırırdı, kızlara müthiş bir torpil geçerdi ama öyle böyle değil. ama en çok koyan orta okukda matematik hocamın yaptığıydı. neden bilmiyorum beni hiç sevmez sağolsun köküne kadar hissettirirdi bunu. oysa ben kendisini çok sever sürekli dersle ilgilenir sırf takdirini kazanmak için çalışıp dururdum, ama kafam sayısala pek basmıyor ondan dolayı notlarım düşük olurdu. o zamanlar hocamın bu tavırlarını cidden çok kafama takardım ama muhtemelen farkında bile değildi. ve belkide onun yüzünden matematikten küçük yaşta koptum.

eşit davranmamalı gerektiğinde pozitif ayrımcılık yapmalı. adalet bunu gerektirir.

işe duyguları karıştırmaktır ki bence işe duygu karıştırmak yani kişisel duygularınızı karıştırmak pek de profesyonel ve hoş olan birşey değil ayrıca diğer öğrencilerin suçu ne

ayırmak derken ne kastettiğinize bağlı. 35kişilik bi sınıf düşünelim. genelde 3-5tane yerinde durmayan, dersin işlenişine muhakkak engel olan, öğretmene açıkça saygısızlık eden öğrenci olur. 5-8civarı derse çok ilgili olan, sürekli parmak kaldırıp cevap vermek için birbiriyle yarışan öğrenci olur. geri kalanlar da ne etliye ne sütlüye karışmayanlar. bi öğretmenin ders içinde bu 3gruba tamamen eşit davranması mümkün mü sizce?

hepsine eşit derecede iyi ve alttan alan tavırla davransa; ilk gruptakiler iyice azıtır, orta halli grup dersten tamamen kopar, iyi grup ise emeklerinin değeri olmadığını düşünüp önünde sonunda çalışmayı ve katılmayı bırakır.

hepsine sert davranırsa; iyi olan grup dersten nefret eder.

bu durumda tabii ki öğrencinin hal ve davranışına göre davranmak zorundasınız. buna eşit davranmamak diyemeyiz hatta. eşit davranmak; öğretmenine ihtiyacı olduğu anda hangi gruptan olursa olsun tüm ilgi ve sevginizle yaklaşmaktır.

ilk okul seviyesinde çok tehlikelidir. hele küçük bir ilçede yerlisi bir öğretmene denk geldiyseniz travmatiktir. ne yaparsanız yapın hep daha başarılı olduğunuz yerli öğrencinin bir adım gerisinde kalırsınız. il-ilçe genelinde yapılan sınavlardaki sıralamanız sizi rahatlatacaktır. hasetlenmelerini görüp mutlu olursunuz. ayrıca bu davranışlar çocukların da arasını açıyor. o yaşları düşündüğümüzde ne kadar sağlıklı bir durum değil mi? bakın kaç yıl oldu unutamıyorum. bende de travmatik bir etkisi oldu sanırım.

her öğretmen için konuşmuyoruz tabii. öğretmenlerimiz kutsaldır. severiz, en azından bir çoğunu.

ilkokulda yaşayanlar varmış, yukardakilere bakılırsa.
ben üniversitede dahi bu ayrımcılığı görüyorum.
babası kuyumcu olan ve okula özel şoför tarafından bırakılan, sizden biri değilim, cümlesini, giydiği topuklu ayakkabının sesiyle bile hissettiren, sınıf arkadaşım, bütün öğretmenlerin en sevdiği öğrencidir.
öğretmenler öğrencilerini, cüzdanlarına göre ayırabilmektedir bazen.

bütün dinlerin tanrılarının belasını vermesini dilediğim 'öğretmen' tipi. ilkokul, ortaokul, lise... hep yaşadığım şey. ailem ilgili değildi ama benim ve benim gibi olanların suçu neydi? öğretmen sıfatından başka her şeyi kabul ederim bunlar için.

aslında o yaramaz, haylaz, dersleri kötü olan çocukların ileride kendisine karşı daha vefalı davranacağını bilmeyen öğretmendir. akademik başarı kovalayan çocuk öğretmeni de başarıya giden bir basamak gibi kullanır. zaten kendisinin de tamamen akademik anlamda başarılı olduğu için sevildiğini hissettiğinden öğretmenle de tam anlamıyla bağ kuramaz. oysa ki sınıfın en haylazına bir iki laf atsanız, misal tenefüste onun oyuncağıyla birlikte oynasanız, sınıfta ona görev verseniz zaten gerçek bir bağ kurmak için yeterli olacaktır.

bir de öyle bela bir şey ki bu. bazen farkında olmadan ne kadar yara açabileceğiniz ihtimalini düşünmek bile çileden çıkartabilir. misal ders biterken bir çocuğun diğerine "bak sen iki kere soru sordun cevap vermedi ben sorunca cevap veriyor" dediğini duyunca başınızdan aşağı kaynar sular dökülür. bu yanlış intibayı nasıl düzelteceğim diye kara kara düşünürsünüz. aslında bu mesleği asıl yorucu yapan kısım da budur bence.

gectiğimiz aylarda bir araştırma yapılmış ve araştırma sonucunda güzel bulunan insanların iş kapma, işte önlerinin açıldığı tespit edilmişti.

şimdi burada bir mesleğe yüklenmek olmaz bugün baktığınız zaman patronlar, yöneticiler hatta uzağa gitmeden bakınız, bizler bile yapıyoruz.

kardeş payı dizisinde kartal karakterinin bir sahnesi vardı "hayat çirkinler için gerçekten çok çirkin" diyerek ağlıyor, odadan çıktığında konuşma yaptığı kişi gülümsüyordu.
işte o gülümseyen karakter haluk levent'in bir şarkısında dediği gibi " köyde ağa evde koca, okulda hoca ..." yani özetle kim ayırmıyorki.

göstermemesi, belli etmemesi gereken durumdur...

bu ayrım da kişilerin öğrenim kapasitelerine göre olmalıdır. amaç yine öğretmek olmalıdır.

ayrımın iki tarafında da bulunmuş bir insan olarak bazı durumlarda haklı olabileceğini düşündüğüm ayırmadır. ama bazı durumlarda.
ilkokul öğretmenim sınıfta kitap okuma sevgisi aşılamak için bir okuma saati ve ufak bir kütüphane oluşturmuştu. sınıfta kitap okumayı seven tek öğrencisi olduğumdan dolayı, benim sevdiğim bir serinin kitaplarını almıştı.
lisedeki ingilizce öğretmenim, sınıfta en arkaya oturup tüm ders boyunca telefonla oynadığım ve dersi dinlemediğim* üzerine sınavlarda kopya verip başkalarının sınav kağıtlarını doldurduğum için, yine birden fazla kağıt doldurduğum bir sınavda, kağıdını doldurduğum herkese 85-90 verip bana 65 vermişti. hakettim evet.
ama mesela lisede matematik hocam olan bir bit yavrusu vardı, herkese düşük notlar verip öğrenciler kalınca velilere ortağı olduğu dershaneyi önerirdi. dershaneye gidenlere yüksek not verir, kalanları yine bırakırdı.
mesela ilkokulda benim değil ama başka bir sınıfın öğretmeninin okulda hafta sonu açılan ilave kurslara gelen öğrencilere sınav soruları verdiğini yada yüksek notla geçirdiğini duymuştum. bu kurslardan ekstra ücret alıyordu hocalar. hatta bazı öğrenciler sırf bu nedenle devam etmeyecek olsalar bile bu kurslara yazılıyordu.

öğretmen olursam kesinlikle yapacağım eylemdir ben şunu anladım hocalar ayrım yapıp birine iyi birine kötü davranınca sınıftaki mallar dışında herkes dersi dinlemeye başlıyordu diğerleri de bana ne lan diyip sene sonuna doğru hocam kanaat notu performans notu hocam diye ağlıyordu öğrenci ayrımı iyi bir şey sınıf açısından mezun olduktan seneler sonra anlıyorsun ama anlıyorsun.