öğretmenin öğrenci ayırması

dersi dinleyen, ödev yapan çocukla diğerini neden ayırmasın?

sınıfın düzenini bozan çocuğa neden aynı muameleyi yapsın?

doğrusu bunları ayırmasıdır.

sıra dayağında böyle elinin tam ortasına şaaaap diye yapıştırır da, önde oturan inek berke can'a yalandan şöyle parmağının ucuna vurur.

tam bir şerefsizlik örneği. bazı öğretmenler kutsal değil göttür kimse kusura bakmasın üstüne alınan da alınsın.

ulan berke can, insan der ki, öretmenim öretmenim, arkadaşlarıma çok sert vurdunuz, bana onlara vurduğunuz gibi vurun, der.

iki rekat delikanlı olun oğlum, bu işler çocuk yaşta başlar.

kim lan bu berke can? niye yükseldim böyle ya şimdi.

şu konuya açıklık getirelim, birincisi elbette çok çalışan ödüllendirilecektir ki diğerleri hırs yapıp çalışsın. ancak kimi zaman sırf sınıfın çalışkanı olduğu için, yetenekli olmasa bile çoğu konuda o öğrenci abartılıyor ve sırf öğretmen tarafından torpili var diye diğer öğrenciler ona karşı hep ezik hissediyor. aynı zamanda dersi hiç dinlemese bile, sınıf birincisi mi? tamam sözlüye 100 100. lisedeyken bi kız vardı okul birincisi, hocaya saygısızlık yapmıştı, hoca da yine az vermemişti 90 vermişti sözlüsüne, annesi falan geldi okula, iişte bu hoca ona haksızlık yapmış kızımın diğer derslerde de notu çok yüksek falan, müdür suçu hoca da buldu vee kıza 100 verdirtti. kıza hocalar laf edemiyodu. müdür beyin derdi de kız okuldan ayrılmasın ki okulun reklamını yapabilsin. ee noldu yani kız ilk başta başarılıydı diye pohpohladılar notunu bile yükselttiler, sonuç çöp. sırf reklam panosu için adaletsiz davranan müdürümüz, her gün adil olma konulu paylaşımlar yapıyo .d, diyorum ya kimse kendine bakmıyor ki, hep başkalarının olumsuz yönleri konuşuluyor. ilk kendimize bakalım.

türkiye'de gerçekleşir. zira biz insan ayırmayı çok severiz. o kadar basitleştik ki çocukların herbirnin bir cevher olduğunu unuttuk. bilenler bilir madenleri çıkarmak için ilk önce bir rezerv alanı belirlerler. madenin kendisi cevherdir. o cevhere ulaşmak için o madenin gereksiz çamur, taş , kumdan kurtulması gerekir. kurtulamıyor bizim öğrencilerimiz.

özel kurumda rehber hocalığı yapıyorum şuanda ve bazı öğrenciler ne yazık ki devlet okulunda veyahut sosyal yaşantısında karşılaştığı olumsuz örnekler yüzünden kafasında kalıp öğretmen modeli oluşturuyor bu öğretmen modelinden yola çıkarak acıdır ki tüm öğretmenlere eşit miktarda önyargılı yaklaşım sergiliyor. bu engeli aşmak elbette yine bilinçli bir öğretmenin süzgecinden geçerek başarılır. demek istediğim tümüyle öğretmen öğrenci ayrımı yapıyor diyemeyiz öğrencinin de öğretmeni yargısız infaz yaparak kendinden soyutladığını da göz önünde bulundurmamız gerekir.

ortaokul yıllarımın çocukluk tramvasıdır. bir dersten iki sene boyunca öğretmen kaynaklı düşük alıp son dönem öğretmenin değişmesi ile ders ortalamamın artması.

ilkokuldayken öğretmenimiz sadece cok başarılı olanlarla ilgilenirdi hep onların yanına oturur anlamadığı konularda yardımcı olurdu. en cok o zaman görmüştüm ayrımcılığı

ten renginize veya ailenizin ekonomik durumuna göre bile ötekileştirilebilirsiniz. bu kaçınılmaz.

öğretmenler bir kez sevdikleri öğrenciyi bir daha bırakmazlar, sevmedikleri öğrenciyi de hayat boyu sevmez, aramaz sormazlar.

ilkokulda, baban ne iş yapıyor sorusu...

ortaokul türkce ogretmenimizin kayirdigi neslihan gelir aklima hep.

-neslihan tahtaya gel de ögret sunlara dilbilgisini
-evet gene en yüksek notu neslihan almis.tesaduf olamaz. (bnce de tesaduf olamaz anasini satiyim.)
-neslihan gibi derli toplu öğrenci yoktur.

vb...vd...

nefret ederdim bu hocadan.zaten acayip miyminti kadindi.kardesim neslihan neslihan tamam da neslihan baba parasiyla özel okulda hukuk okudu.biz tirmaladik devlet üni. kazanacaz die. :/

en nefret ettiğim olay. özellikle sayısal derslerin hocaları kendi derslerini yapabilen öğrencileri kayırıp muhabbet ederler. dersi bilmeyenleri ise aşağılayıcı bir üslup takınırlar. aksine bir eğitimcinin bütün öğrencilerine eşit mesafede ve adı üstünde eğitme amaçlı yaklaşması gerekir.

mesleğin içinden biri olarak 14 yıldır gözlemlediğim ; öğrenci ayıran branşlar yüksek ağırlıklı olarak sayısalcılar . öğrencilerden genellikle işittiğim bu yönde. her öğrencinin öğrenme yöntemi farklıdır ama çoğu sayısal hocası dersi birden fazla yöntemle anlatıp ,geri dönüşlere göre tekrar anlatmaktan aciz . egoları bunu kaldırmıyor. sordukları soruyu bilemeyen öğrenciyle bir daha muattap olmayanı da var. sayısal zekası yüksek olanlara dersi anlatıp geçiyorlar sonra da topu öğrencilere atıyorlar anlamıyor diye. bir de sınıfta ne sorun çıkarsa problemli öğrenciye maledenler var ki illet oluyorum. bu tip öğretmen davranışları öğrencileri okuldan soğutuyor hatta ilerleyen yıllarda değişik fobilerden muzdarip oluyorlar.

çocuklar kavga yapıyorlarsa kesinlikle ayırmalıdır. özellikle nöbetçi öğretmenin görevidir. olayı anlatan bir tutanak da düzenlenmelidir.

edit: sanki başlık, 'öğretmenin öğrenciler arasında ayrım yapması' oldu da, biz yazmadık.

öne çıkan ve çok konuşanlar hep çok sevilir ama arkada içe kapanık insanlarla muhatap olmayan ama sınıf asayişini bozmayan o garip çocuklar hep arkaplanda kalırlar

aile fertlerinin ne iş yaptığını bu yüzden soruyorlar zaten. olur da bi yaramazlık yaparsa çocuk, kızmak için ses tonunu ona göre ayarlaması lazım öğretmenin de. hiç çiftçi çocuğuna bağırdığı gibi albay kızına bağırabilir mi bi öğretmen?

bu tür öğretmenlerin dersini dinlemezdim. resim çizerdim o derslerde.
saygım yok çünkü. kendim evde çalışır ,kendim öğrenirdim.

o an sınıftaki diğer dışlanan çocuklardan kaçı 30'lu yaşlarında bu travma anını anlatarak kadınları etkileyebileceğinin farkındaydı acaba?

tüm bu ağlak hikayeleri anlatarak kaç meme şüpletti acaba?

insan oğluydu çünkü.. her travmatik olayı dahi birer fırsata çevirebilecek kadar aşağılıktı. bütün bunların hepsini reddedip 'hüzünbaz bir hikaye' art niyetsiz bir karakter olduğunu savunacaklardır.

biraz işin içine girme, gözlemleme fırsatım oldu. aşırı idealist, fikirleri oturmuş, adalet duygusu had safhada bir öğretmen olmanız lazım ki öğrencileri ayırmayın. yoksa eminim her öğretmen önce "daha kolay kavrayan" öğrenciyi sonra ekonomik açıdan daha özgür öğrenciyi daha çok seviyor.

umut ediyorum ki bir gün tüm öğretmenler adaletli olur*

öğrencileri ayırmak gerekir bence. hepsi ayrı birer pırlanta hepsi farklı bireyler. birinin sevdiğini öbürüne sevdirmek çok zor. ortak noktalarda buluşmak problem çözme yeteneğine sahip olmak bu anlamda çok önemli.

önce öğretmenleri ayırmak lazım.
mesleğini seven ve becerenleri elde (hatta baş üstünde) tutup diğerlerini bir şekilde eğitmek veya şutlamak lazım.
milli eğitim öğretmenlerinin çoğu özelde çalışamayacak kadar yetersiz.
maalesef böyle.