oğuzhan uğur’un programındaki acılı anne

buradan

o piç herif kendini de öldürmüş. ah ulan ölmeyeydi işte, 1 x 1 m.lik penceresiz hücrede geberene kadar kendi bokunun içinde yaşatacaksın böylelerini. ölüm kurtuluş olmuş bu caniye.

erkeklerin büyük bir kısmında babalık duygusu yok. çocuklarını zerre önemsemiyorlar ve sadece eşlerine ulaşabilmek, onların hayatına müdahale edebilmek için birer araç olarak görüyorlar. dolayısıyla çocuklar üzerinden gerçekleştirilen böyle aptalca eylemler ve vahşet hiç bitmiyor. tek amaç kadına acı çektirmek. "bunlar benim de evladım. bunlar birer can, eşya değil." anlayışı yok adamlarda. adam dedim, pardon...

bir kadın olmadan yaşayamıyorsan git tedavi ol, olmuyorsan da doğrudan kendini öldür. kadın ömrü boyunca kendisini suçlasın "benim yüzümdem öldüler." diyerek gözyaşı döksün diye yapamayacakları adilik yok. evlatlarını ve kendi canlarını feda etmek dahil.

bu hastalıklı hareketlere de sevgi demiyorlar mı, deli olmak işten değil! bu aptallar yüzünden "erkekler sevdi mi tam sever" gibi dangalakça fikirlere kapılanlar oluyor. sevgi değil bu; saplantı, ruh hastalığı. insan birini sevdi mi, kendisi onun hayatında olmasa bile onun mutlu olmasını ister. "ben yoksam o da ölsün, perişan olsun!" diye düşünmez. "ya benimsin ya toprağın" diyen biriyle karşılaşırsanız, tabanlarınız kibar feyzo'daki bilo'nunkiler gibi kıçınıza vura vura kaçın oradan.

ortalık anormal kaynıyor.

muhtemelen kadından intikam almak isteyen bir ruh hastası.

ya benimsin ya kara toprağın sözü sevgi cümlesi olarak görülen ülkede bu fikir kafalara işlenmiş bir sahiplenme, ideoloji, tapu olarak görülüyor. ben sadece boşanmak istemiştim nasıl bir söz, boşanmak isteyen birine ceza olarak kendinin de çocukları olan evlatları öldürerek, bunu izleterek cevap vermek nasıl bir ruh hastalığı. biri seni sevmiyorsa bunu kabullenmek nasıl bu kadar zor olabilir. sevmiyor işte nesini anlamadın. he sevsin mi istiyorsun, zamanında nasıl sevdirdiysen aynı şeyleri dene, emek ver. sevmezsen seni öldürürüm, çocukları öldürürüm gibi bir şeyle sevileceğini sanmak nasıl cehalet, nasıl mantık.
git kitap oku, şiir oku onları yaz yolla, ne bileyim kahvaltı hazırla marketten sevdiği şeyi al git eve giderken, ev işine yardım et, hassas olduğu şeylere oyna o konularla ilgilen. gene mi olmuyor, tek kadın o değil ki. madem yalnız kalma korkun var, tek başına hayatta bir birey değilsin ve bunu farkettin, tek kişide ısrar edeceğine git kendini başkasına sevdir. ben bu insanlarınkinin kesinlikle sevgi olmadığını düşünüyorum. yalnız kalma korkusu, terkedilmeyi kabullenememek aşağılık görmek, elalem öğrenince rezil olacağını düşünme k gibi sebeplerle oluyor böyle şeyler. millete rezil olmak kendi evlatlarını doğramaktan daha kötü çünkü!

ayrılığı sindirmeyi öğrenmemek ailede başlar. anneler oğullarını kızlar kurban olsun sana diyerek yetiştirince erkekler de buna cidden inanıyor. okumuşu, cahili kadına toplumsal roller biçip, sanki kendileri dünyaya unutulmaz izler bırakmış gibi aşağılayınca zannediyorlar ki o kadın hep onların malı olacak. bir insan diğerinden sevgisi bittiği, mutlu olmadığı, gereken saygı ve sevgiyi görmediği hatta sadece istemediği için bile ayrılabilir. ayrılık da birlikte olmak kadar olağandır. bunu sindirin ve kadınların hayatta size eş canlılar olduğu kabulüyle; bir kadını evlatlarından bu şekilde vurabilecek bir kötülüğün sebeplerini düşünün.

fragmanı ilk izlediğimde boş boş duvara baktım dakikalarca. öyle kötü oldum, öyle içim yandı ki. artık kaldıramıyorum, dayanamıyorum bu kadar kötülüğe, kötü olmaya. neden abi neden, bir kadın boşanmak istedi diye ona hayatının en büyük acısını neden ve nasıl reva gördün, üstelik kendi çocuklarına nasıl kıydın lan? nasıl yapabilirsin, onlar senin canından kanından, hiç mi için sızlamadı? millet 20 sene bekliyor çocuğum olsun diye, sen nasıl çocuklarını öldürürsün bunlar gerçek olamayacak kadar felaket olaylarken ülke gerçeğimiz oldu maalesef. üç tarafı denizlerle çevrili diye öğretildi coğrafya dersinde, dört yanı zalimlerle doluymuş bunu kimse söylemedi.

bir insan kendi canına ve çocuklarının canına kıyacak kadar ileri gidiyor. ama başlıktaki yazarlar " insan bunu kabullenmeli ayrılığı sindirmeli hakkı yok öldürmeye falan " diye yazıyorlar. yahu adamın kendi canını alması zaten " umrumda değil fikirleriniz." mesajı içermekte. yani bu tip erkekler için sadece " kendi doğrusu " vardır. meseleye önce buradan bakmaz ise kimse daha çok can yanar.

bunun eğitimle ilgili kısmı da yok. en cahilinden en okumuşuna en entelektüeline kadar bu tür insanlara rastlarsınız. bu bir duygusal durum. senin hastalıklı demen o duygu içindeki insanı asla bağlamaz.

bataklık içindeki sineklerle uğraşıyor insanlar. aile kavramı içinde o kadar etki eden şey var ki. ülke durumu - ekonomi - sadakatsizlik - geleceği görememe. kimisi boşanmayı tamamen başarısızlık görüyor. önce politikaların değişmesi lazım.

bu eylemleri yapacak olan kimse " aa sosyal medyada böyle diyorlar o zaman vazgeçeyim" demeyecek. biz toplum olarak duygusal yapıdayız. aynı japonlar - koreliler ne biliyim bir çok uzakdoğu ülkesi gibi.

avrupa dinamikleri burada işe yaramıyor.

fragmanı izlediğimde bu kadına çok üzüldüm keşke elimden bir şey gelse dedim içimden ama olan olduktan sonra ne yapabilirdim ki...

sonra program konuklarında mor çatı ve kadın cinayetlerini durduracağız platformunu görünce yapacağınız programı silkeyim dedim ve kapattım.

neden diyeceksiniz bu ülkede güvenli sitesinde, evinde,muhitinde oturanlar feminizm den ekmek yemek için bunu yapıyor yada belli bir siyasi zümreye yaranmak için. çok değil 3 hafta önce bir kadın polis öldürüldü öyle yada böyle bu cenah ağzını açıp bir şey bile demedi hatta bunların bağlantılı olduğu bağzı dernekler iyi olsun bile dedi.

konu burada şu ekmek yiyecekleri cinayet olduğunda ortalığı ayağa kaldırıp narin gibi ucu kendilerine dokunacak cinayetlere susan bir gruptan bahsediyoruz.

tabii zamanında ücretsiz kendini savunma eğitimi teklif edip bir hafta sonra kadıköydeki kokonaları ve sosyete feministlerini yolmak için fransa da 3 günlük kendini koruma eğitimi planlayıp 2000 avro fiyat çeken derneği de unutmadım.

bu işler böyledir bal tutan parmağını yalar. dolayısı ile bu kadın hariç orada olanların % 99 u benim için boş kümede farksızdır.

eğer kadınlar için bir şey yapmak istiyorsanız güvenlikli sitelerinden, muhitlerinizden çıkacaksınız. moda da oturan burjuva kezbanına değil şırnak'taki ayşe teyzeye ulaşacaksınız. siz de o köye gidecek cesaret var mı? yok.

hala eril dil aşağı eril dil yukarı diye bomboş bir mevzu için kafa açıyorsunuz şuna ayıracağınız zamanın çok daha azı ile pek çok kadını doğru dövüş sporlarına yönlendirebilirsiniz.

hali hazırda sizi desteklemeye çalışan mazeret bulan eğitimli kesimi de yapmadıklarınız ile kaybediyorsunuz bilin istedim.

diyecek çok şeyin olduğu ancak konuşacak hiçbir şeyin olmadığı çok ama çok acı olay.
sorumluları falan diyeceğiz;
hukuk, yasa falan diyeceğiz...
yok...
emeği geçene bile bela okunuyor ya hani, o belayı veren de yok..
yok...