öksüzler

ertem göreç tarafından yönetilen ve senaryosu ise erdoğan tünaş ile hamdi değirmencioğlu tarafından yazılan 1973 yapımlı türk dram filmi; başrolde ekrem bora - zeynep değirmencioğlu - sezer inanoğlu ve erol taş gibi oyuncular rol almaktadır.

yardımcı rollerde ise; hale soygazi, nubar terziyan, hulusi kentmen, güzin özipek, süleyman turan, ali şen, renan fosforoğlu, kayhan yıldızoğlu, necdet tosun ve mahmut hekimoğlu gibi oyuncular yer almıştır.


öksüzlüğü ve bir intikamı konu edinmektedir.

murat oldukça zengin bir adamdır, bir kızı vardır, karısı ise hamiledir ve bebek doğduktan sonra annenin durumu kötüleşir, artık hayat onlar için daha zor olacaktır, bebek büyür ve biraz büyüdükten sonra murat'ın eski bir tanıdığı tarafından kaçırılır, kaçıran kişi birini öldürmüş ve bunu gören tek kişi olan murat onun aleyhine tanıklık ettiği için yıllarca hapis yatmış, hapisten çıkınca da ilk işi intikam almak olacaktır.

murat'ın bir de kızı vardır ve geçirdiği kaza onun hayatını ve de hayata bakış açısını değiştirecektir, ayşe kardeşi sezer'i büyütmek için okulunu bile bırakacak kadar çok sevmektedir kardeşini, sezer önce dilencilik yapsa da sonra kaçıp kurtulacaktır, hayat onları sonsuza dek ayırmamıştır, bu süre zarfında ise murat ve ayşe sezer'i öldü bilirler, ama ölen çocuk sezer değildir, başka çocuk sezer diye yutturulmuştur.

sezer'i dilencilik yaptığı zamanlarda tanıyan murat onu sevmiştir, ayşe ise önceleri ısınamamış ama sonra o da sevecektir, hapisten çıkan izzet'in onlara zarar verme çabası ve bu saldırının önlenmesi ile filmimizin sonlarına doğru yaklaşırız.

film hakkında kişisel fikirlerime geçmem gerekirse;

konusunu sıradan bulsam da oyunculuklar duygusal ve içtendi, genellikle kötü rollerde gördüğümüz ekrem bora bu filmde kötü rolde değildi, acı çeken bir eş ve bir baba olarak her şeye rağmen hayata tutunma çabası filmi etkileyici kılıyor.
zeynep değirmencioğlu ve sezer inanoğlu'da duygusal bir oyunculuk sergilemiştir, yardımcı rollerdeki oyuncular da filmin duygusallığını arttırmışlardır.
bazı sahneleri duygusal iken komik bulduğum bazı sahneleri de oldu, yalnızca final sahnesinin biraz daha uzatılmış olmasını dilerdim, öksüzlüğü derinden hissettiren bir film olduğu görülmektedir.

zannederim akranlarım içerisinde benim gibi birçok kişiye yan travma yaratmış, 1973 tarihli ertem göreç filmidir.

senaryosunu filmin başrol oyuncularından zeynep değirmencioğlu'nun babası ve erdoğan tünaş tarafından yazılan filmin yapımcısı da filmin diğer başrol oyuncusu sezer inanoğlu'nun babası berker inanoğlu'dur. bu açıdan bir family company güveni oluşturan filmin diğer oyuncuları da yıldızlar geçitidir. ekrem bora, erol taş, hulusi kentmen, nubar terziyan, mahmut hekimoğlu, ali şen, leman akçatepe ve daha kimler kimler... hale soygazi yardımcı oyuncu olarak açıyor filmi. öyle bir film.

yine tabii ki dram dozu kontrolsüz ve biraz da mantık çizgisinden uzaklaşarak üzerimize serpilse de, bu filmi şu ana kadar izlediğim filmlerden ayıran daha gerçekçi bir toplum çatısı mevcut. mahallelinin kolektif ıq düşüklüğü sebebi ile sezercik'i önce linç edip sonra vicdan devreye sokulmasıyla kol kanat germesi buna bir örnektir.


öte yandan her yeşilçam filminde olan "her şeye hemen ikna olan" karakterler yine bu filmde de var. bahçede oynarken kaybolan çocuğun, hastanede "denize düşüp boğulması" sonucu ölen çocukla kıyafetleri aynı diye aynı çocuk olduğuna kanaat getirip kabullenmek, yakınını kaybeden insanın sorgulama dinamikleri ile taban tabana ters ama filmin de hızlı akması lazım. aynı çabuk ikna olma durumu filmin finalinde de var. travmayı hem çabuk kabul edip hem hemen atlatma eğilimi yine duygusal çatışmadan uzaklaştırıyor. buna rağmen gerçekten insanın içine dokunan sahneleri de var. paraları olmadığı ve bir mağarada bulundukları halde "aç değiliz açıkta değiliz" repliğini duyduğumuz çocuk bir noktada buz gibi işliyor insanın içine.

fıstık'ın açık arttırma sahnesindeki total resim de benim içimi acıtır hep. ayşe'nin en yüksek fiyatı verip sıpayı sezecik'e verdiği an, sanki dünyadaki her kötülük bitmiş hissi bırakıyor damakta. yine de kardeşini kaybetmiş, kendisi de öksüz olan ve öksüzler için yardım faaliyetleri sürdüren bir kişinin o noktaya kadar, başka bir öksüzü zorbalamasını da senaristin akıl tutulması olarak okuyabiliriz.

tıp dünyasındaki mucizeler bu filmde de mevcut. ayşe'ye araba çarpıyor. tek çizik, kanama, yaralanma, konuşmada bir aksaklık yok ama ayşe sakat kalıyor. normalde komada olması gerekirken, annesi gibi o da tok bir şekilde kendini ifade edebilecek bellek gücüne sahip. yani bu şeyler biraz ölmeyi bayılmak sanmak tadı veriyor ama welcome to yeşilçam.