okuduğu kitabı yaşayarak okumak

zor ekşın.

öyle her kitabı yaşayarak okumaya kalksak bir sayfadan diğerine geçmek 650 sene sürer.

şu ekonomik durumda rus edebiyatını okurken yaşamakta zorlanacağımızı düşünmüyorum.

her kitapta mümkün olmayan olay. yazarın becerisi çok önemli. bazı kitaplar var ki gerçekten içindeymişsiniz gibi hissettiriyor. okuyanın hayal gücü de önemli tabi ki bu noktada. bir yaşar kemal'in bir ada hikayesi serisini okurken bu hisse çok kapılmıştım bir de stephen king'in sadist kitabını okurken. yaşar kemal'in betimlemeleri o kadar iyiydi ki gerçekten karınca adası diye bir yer var mı diye araştırma ihtiyacı duymuştum. kitabı okurken o adada yaşıyormuşsunuz o insanları tanıyormuşsunuz hissine kapılıyorsunuz. stephen king de sadistte o gerilim duygusunu çok iyi yaşatmıştı.

suç ve ceza okurken raskolnikov'la birlikte yatalak hasta olmuştum bir keresinde

ben okuduğum bir kitapta dövüş anında karnıma tekme atıldığını ve acısını hissettiğimi hatırlıyorum. hatta o sayfa bittiğinde nefes nefese olduğumu sonradan fark etmiştim.* tabii bu okunulan kitaba da bağlı bir durum. neticede yazar içindekini ne kadar iyi kağıda dökerse yazılanı okur o kadar iyi anlar ve o yazılanı yaşar.

bu benim.
kitaba ağlarken göremediğim için kenara bırakıp 5 dakika ağladıktan sonra tekrar okumaya başladım.

kafka ' dan dönüşüm'ü de yaşayarak okuyun da görelim.
t : bir eylem.

kitap sıkıntılı zaman ve kişilerle geçiyorsa işkenceye dönüşen eylem. ayrıca genelde romanlarda karşılaşılan bir durumdur.

ruh sağlığının bozulduğu gerçekliğini kaybettiğine delalettir bence bir terapiye gitse iyi gelir diye düşünüyorum. kitabı yaşayarak okumak sağlıksızken kitapta olanları hayal edebiliyor olmak daha sağlıklı.