intihar edecekseniz yaşayarak edin

bir neredesin firuze repliğidir.

özcan deniz'in hikayesinden hareketle levent kazak'ın senaryosunu yazdığı ve ezel akay'ın yönettiği efsane filmde demet akbağ'ın canlandırdığı firuze karakateri umut müzik ekibine ilk karşılaşmalarında sarf ettiği muazzam bir felsefesi olan cümledir.

o kadar yavaş ölüyoruz ki yaşadığımızı sanıyoruz. yavaş yavaş. intiharın güzel hali bu. yaşayarak intihar etmek. en nihayetinde hepimiz ölene kadar bu dünya denen saçmalığa bir şekilde katlanmak zorundayız.

ben yıllar önce bu kararı vermiştim zaten. kendimi öldürmenin bir manası yok. evet, bolca emil michel cioran okudum ve intihar fikrinin hayata tutunmak için bir yol ve dahi yöntem olduğunun da farkındayım. ama herhangi bir intihar şekli beni don kişot bünyeme uygun değil.

ben de bir gün ölebilirim. tabii ki bu çok küçük ve düşük bir ihtimal ama böyle bir felaket gerçekleşebilir. ve ben ölürsem, eğer ölürsem, akşam üstü ölürüm. ve bunu sadece gönderme yapmak için yazdım. ölürsem bu dünyada yaşadığım hayat sadece normalden biraz daha uzun sürmüş bir intihar olacaktır. hepimizin hayatı gibi.

iyisi mi biz yaşayarak intihar edelim.

(bkz: ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm ben senin için yaşamayı göze almışım)

intihar haramdı bizde yüzümüzü astık.

ne anladın yurdagül?

"ınsan 25 yaşında ölür, 75 yaşında gömülür" demiş tarkovsky. olur da ölmezsek, emekliliğe kadar uzun bir hayat var.

"... bazıları silahla, bazıları siyanürle, bazıları çatılarından atlayarak. bazıları da yaşayarak! ki sonuncusu en acı veren ve en yavaşıdır. insanın canı o kadar yanar ki birkaç yıl sonra hiçbir şey hissetmemeye başlar. ama ufak bir hata, ufak bir çabuk ölüm arzusu bütün acıları yeniden başlatır. ve beyin kabuğunu nasırlaştırmak yine yıllar ister. üstadın intiharı ve yeryüzündeki can çekişi altmış sekiz yıl sürmüştür."*