okunan kitabın uyarlama filmini izlememek

yaptığım şey. çoğu zaman hayal kırıklığı oluyorlar.(tek istisnam lotr) ayrıca kitabın büyüsünü de bozuyor.

kesinlikle izlenmemeli özellikle kitabı okumadıysanız kitapla arasında uçurum oluyor

hiçbir duyguyu hissedemiyorsun. bu olay ne zaman olacak bu cümleyi ne zaman kuracak. en sonunda büyük hayal kırıklığı ile kapatıyorsun filmi.

hayal kırıklığına uğratan, insan okurken hayalinde canlandırdığı kişilerle alakası olmayan oyuncularla dolan filmlerdir.
ama adı üstünde, "uyarlama".

sevdiğiniz bir şeyin gözlerinizin önünde eriyip gittiğini izlemektir.

bunu bir uyarlamadan yapmış olsam da düşüncem bu *

beğendiğiniz filmin mutlaka kitaplarını okuyunuz. kesilen, kırpılan veya atlanılan her yeri her bir detayı öğrenmenin hazzı ve kafada birleştirmenin getirdiği tamamlama olmuşluk hissi paha biçilemez. işte şimdi oturdu şimdi daha iyi hissettim, anladım diyorsunuz.

yönetmenden nefret etmemek için izlemiyorumdur.

yönetmen, kitabı değiştiriyor çünkü.

tahammül edilebilecek bir şey değil. sen onu öyle okudun, ama yönetmen yalan söylüyor, değiştiriyor. hâl böyle olunca nasıl izleyelim?!

tolkıen in bu serisinin bir uyarlaması varmıdır merak ettim şimdi

(bkz: izlenen filmin kitabını okumamak) olmalıydı...

izletmek isteyen olursa bile katip bartleby tarzında cevap veririm: izlememeyi tercih ederim.

kitaplardan uyarlanan filmlerden şöyle kaçıyorum.

albert nobbs'un kitabı varmış. izledikten sonra öğrendim. kahroldum. böyle de manyak biriyim.

sinema ve edebiyat, ele aldıkları meseleyi kendi disiplinleri gereği farklı işleyen alanlar olduğu için sinemada kitap, kitapta da sinema arayışına girmemek gerektiğinden, takınılan yanlış tutum, yersiz önyargıdır.
yanlış olan bir diğer durum da içeriğe, başı sonu belli olay odaklı bakmaktır ki ortada, apayrı iki üslup vardır ve ister istemez odakları veya bakış açıları farklı olmak zorundadır. sevdiğiniz bir kitabın film uyarlamasını beğenmemiş olmanız, o kitabın filme uyarlanamayacağı veya bunun illa kötü olacağı anlamına gelmez çünkü siz sadece söz konusu filmin yorum veya tekniğini beğenmemişsinizdir.
benzer içerikler olmasına rağmen kitabının gerisinde kalmış sinema filmleri kadar kitabını gölgede bırakmış filmler de mevcuttur. dolayısıyla mesele, hangi dal olursa olsun söz konusu disiplindeki beceri ve başarıya göre şekillenen bir durum.

josh malerman'ın kafes* kitabı benim için bir örnektir. hatta sadece filmi izleyenlere akıllarında kalan soru işaretlerini gidermek adına devam kitabı olan malorie'yi okumalarını tavsiye ederim.
*bird box(en)

karakterleri daha iyi tanıman ve olayları daha güzel kavramana sebep oluyor.

kitaptaki o etkileyicilik, filminde maalesef olmuyor. kitabı efsane olanın, filmi rezil çıkabiliyor. kitapta yaşadığın o aynı duyguyu filmde yaşayamıyorsun ama ben yinede filmini izliyorum çünkü ikisini karşılaştırıp yorumlamasını çok seviyorum.

kitap bir ufoysa film tost makinesiyle çekilmiş fotoğrafıdır. çoğu zaman bu böyle oluyor. yine de izliyorum ama doyurmuyor.

film sevmeme rağmen bir romanın filminin olduğunu fark edip izlediğimde hayal kırıklılığı yaşadım ve bir daha benzer bir deneme yapmadım. tavsiye etmem filmi çok kötü oluyor.

"ne kadar da alakasız, ne biçim yapmışlar, ıyy" demek için izlerim. tamam bu kadar sövmesem de izlerim yani. sadece agatha christie kitaplarının filmlerini izlemem. kıymetlimissss çünkü, beynimdeki görseller güzel, insan yapımı ile kirletemem. haricinde gideri olan eylem.

en sevdiğim eylemlerden biri. okuduklarımla izlediklerimin birebir ekrana yansımasını beklemiyorum zaten,yönetmen ya da senarist acaba nasıl okumuş da ekrana böyle yansıtmış diyip değerlendirmemi yaparım . kitapta yazdığı gibi ekrana yansıtıyorsa problem vardır. türk romanlarından başarılı uyarlamalar olduğunu düşünüyorum.