olduğun yerde sevildiğini sanmak

aşırı korktuğum bir durumdur ki her zaman netlikten yanayım. biri beni sevmiyorsa bunu hissettirmeli. söylemeli demiyorum çünkü zaten doğruyu söyleyen yok. herkes yalan söylüyor* o yüzden insanların söylediklerini doğru olduğunu varsaysam da davranışlarına göre şekil alıyorum. ya zaten insan niye yalan söyler ki? hayati mevzular falan tamam da yalan yuva yapmış ağızlarına... çok üzücü.

sevilmediğini anlayınca dünyan başına yıkılır. cesur yürek filminde william wallace'un satıldığı sahne aklınıza gelebilir. büyük bir yorgunluk ile beraber, satılmış olmanın da verdiği umutsuzluk ile salmıştı kendini iskoçya'nın savaştan ıslanmış çimlerinin üzerine,
tam tersi olunca insan büyük bir hayal kırıklığı içerisinde yıkılıyor yere verdiğin emekler fragman gibi geçerken gözlerinin önünden,
en güzel yarınlarının bile çalındığının farkına varıyorsun, sevmek o kadar kolay olsaydı üstüne bu kadar cümleler kurulmazdı.