öldüğün zaman ne olmasını bekliyorsun

herhalde çok zor olacak.

yok olmayacağımız mantıksal bir zorunluluktur ama sonra ne olacak dersen, işte orası hikaye anlatmaya girer.

öldükten sonrasının pek önemi yok gibi

toprak.

meleklerin gelmesini ve bana film şeridi gibi hayatımı izletmesi ondan sonra da terazinin kurulup hangi tarafa gideceğimi belirlemek.
keşke ruhsardaki gibi sevdiğimiz insanları izlesek

şarap marap içiyorduk 10.000 kadın falan vardı üzüm eziyorduk göbişlerinde. o iş iyi ya.

kurcalamayın çocuklar. bence süper. sısııısıs

açıkçası yüzüm yok bu beklediklerimden ama hayalimi ileteyim;
bembeyaz elbisemle sırat köprüsü'nün öbür ucunda peygamberimi göreceğim.hızlıca yanına varıp sarılacağım.sarılınca bolca ağlayıp "bana bunları bunları yaptılar çok canım yandı ya resulullah." diyeceğim.sonra o, başımı okşayacak"üzülme ya (ismimi söyleyecek) ! ebediyete hoş geldin.artık acı yok üzüntü yok,kalp kırıklıkları yok,zalimlik yok" diyecek. sonra da hayran hayran sürmeli gözlerine bakacağım.
olması imkansız ama inşallah nasip olur demeden edemeyeceğim.
o'nun kadar güçlü değilim,rabbim o'na layık ümmetten biri rabbimize layık kullarından biri eylesin,hepimizi eylesin.

mümkünse gerçekten koca bir boşluk olsun, ne bileyim mineral olup ağaca falan yürüyelim. ben bir de oralarda çekemem kimseyi.

sizin bir şey yapmanız gerekmiyor. her şey doğaca düşünülmüş, kusursuz işleyen bir süreç var.. en küçük zerreniz bile ziyan olmayacak. hepsi yeni hayatlarla yerini yeniden alacak doğada.. ki zaten oralardan alınmışlardı.. endişelenmeyin ve komik düşler kurmayın.. doğadan gelmiştiniz oraya dönüyorsunuz.. hepsi bu.. büyütmeyin lütfen.!