ölüm sonrası fotoğrafçılığı

son zamanlarda filmlerde de sık servis edilen bir olgudur kendisi. beden tamamen fonksiyonlarını durduğunda ki biz buna "ölüm" diyoruz, vücut belirli bir süre çürümeden durabiliyor. tam bu süreyi vefat eden sevdikleri ile fotoğraf çektirmek için ya da vefat eden kişinin fotoğrafını çektirmek için değerlendiren insanlar var. buna "ölüm sonrası fotoğrafı " deniyor. tabi bu fotoğrafı çeken özel fotoğrafçılar var. kendilerini arıyorsunuz ve gelerek merhuma estetik dokunuşlar sergiliyorlar. bu genelde vefat eden kişiyi güzelce giydirmek, ölümün verdiği soğukluğu silmek için yüze makyaj yapmak, doğru pozun ayarlanması gibi derin hazırlık sürecini kapsıyor. işin sonunda vefat eden kişi sanki hayattaymış gibi gözüküyor ve siz onunla son 1 pozun sahibi olmuş oluyorsunuz. " benim onunle tek fotoğrafım yoktu" ve benzeri pişmanlıkların önüne geçmek için tasarlanan bir yöntem olduğu kanısındayım. tabi kökeni 19. yüzyılın ortalarına dayandığı bilinen bir olay..

evet, baktığınızda çok psikopat bir hareket ama havalı durduğuda gerçek( işi yapan kişiler için)

latince ölüm sonrası post-mortem demek. postmortem photography diye aratırsanız, gerçekten bunun geçmişte baya popüler olduğunu görebilirsiniz.

insanoğlu hayatta olduğu sürece sergilenebilecek deliliğin sınırı gerçekten yok.

fotoğraf makinesinin icadını takip eden yıllarda victoria döneminde çok yaygın olan fotoğrafçılık. çok sayıda insan son bir hatıra olarak ölmüş yakınlarıyla fotoğraf çektirmiş.
şuradan örnekleri görülebilir.
www.bbc.com/news/uk-england...

victoria çağı abd'sinde çok yaygın olan, insanların sevdikleriyle son kez birlikte olmak için ölülerini süsleyip püsleyip birlikte ya da tek başına çektikleri fotoğraflardır. ölünün dik durması için bir elbise askısının elbise içine sokulması, elinin sandalyeye yapıştırılması, üstü örtülü bir insanın ölüyü tutması öleni canlı gibi göstermek için kullanılan hilelerden bazılarıydı:

bunu rahmetli maradona'ya bile yapmışlardı.