1.
bazen çaresiz bir hastayı görüyorum. hiç bir olanak yok onu yaşatmaya, hiç bir umut yok. hayatının sonuna gelmiş. çevresindeki insanlara bakıyorum bir de, hepsi boş konuşup umut satmaya çalışıyor. sonra kendi kendime diyorum bu kim ki? sıradan biri işte, sen ben gibi. e madem tedavi şansı da yok o zaman neden insanlar ölümü kabullenmek yerine drama yaratmaya çalışıyorlar anlamıyorum.
ölüme karşı duyulan bu müthiş korku ve nefret neden? nasıl doğduysan bir de öleceksin işte. doğumu kabullenip ölümü reddetmek reva mı?
bana göre değil. o yüzden içimden "ölürse ölsün" diyorum çoğu zaman. tabii yaşatmak için mücadele edilmesini doğru buluyorum ama bir yerden sonra da artık kabullenmek lazım.
ölüme karşı duyulan bu müthiş korku ve nefret neden? nasıl doğduysan bir de öleceksin işte. doğumu kabullenip ölümü reddetmek reva mı?
bana göre değil. o yüzden içimden "ölürse ölsün" diyorum çoğu zaman. tabii yaşatmak için mücadele edilmesini doğru buluyorum ama bir yerden sonra da artık kabullenmek lazım.
devamını gör...