önce klasik gitarla başla sonra elektroya geçersin

çocukken elektro gitar çalmak isteyen hemen hemen her çocuğun maruz kaldığı klişe cümle.

genelde o çocuklar gönlü olmadığı için klasiğe devam etmedi, nihayetinde elektro çalacağı varsa ondan da soğudu. olur da bir gün çocuğunuz anne/baba ben gitar çalmak istiyorum der ise, siz de çocuğunuzu bu klişeye maruz bırakmayın. hangi gitarı istiyorsa alıverin gitsin...

klasik gitar, elektroya göre daha ucuz olduğu için ebeveynlerin çocuklarını kandırma yöntemidir.

madem gitar çalacaksın al bu da gitar o da gitar'ın türkçesidir.

bir de elektro gitara iyi bir para bayılıp üstüne o çocuk gitarı çalmazsa, rock yıldızı gibi kırın kafasında.

geçmişten günümüze büyük bir klişe tabii; ama direkt elektrik gitarla çalmaya başlayan kişiler, klasik ya da akustik gitar çalımında zorlanırlar. birinde pena, birinde parmak teknikleri, klavyelerinin birbirlerine farklılıkları (perde aralıkları, klavye ölçüleri vb.) gibi nedenlerden... bu klişeyi kullanmak yerine, farkındalıkla bilgilendirseler, birçok yok olup gitmiş dehayı kaybetmeyecekti belki de dünya...

klasikten elektroya geçilmez bildiğim kadarıyla. akustiktir o.

aynen denileni yaptım... şu an bağlama çalıyorum.

klasikten elektroya geçerken çok fazla zorlanıldığını düşünmüyorum.* klasik gitarla başlayarak akorların, ritim tutmanın, arpej ve solo atmanın temeline sahip olmak; elektroya geçerken avantaj sağlıyor tabii. hayatında herhangi bir gitarı ilk kez eline alan biriyle, daha önceden gitarla etkileşimi olmuş birinin tutumu bir değil. ama gitar çalmaya illa klasikle başlamak da şart değil. kendi adıma konuşmam gerekirse; elektroya ilk geçtiğimde sadece pena kullanmakta zorlanmıştım, o da pena kullanmaya hiç alışkın olmadığım içindi. evet, gitarlar arasında yapısal farklılıklar var. ama onları farklı dünyaların çalgıları olarak görmeyi gerektirecek kadar devasa farklar değil. önemli olan belli bir disipline sahip olmak ve bu doğrultuda ilerleyerek gitar çalmayı öğrenmek ve geliştirmek. bu şekilde yeni bir gitara alışmak da çok uzun zaman almayacaktır zaten. teknikler zamanla oturur, kişinin gösterdiği çabaya bağlı olarak bu süreç uzar ya da kısalır.

ek: sadece öğrenme ve geçiş üzerine konuşmuştum. aksi takdirde bir elektro gitarın veya bas gitarın donanım gereksinimiyle, maliyetiyle, temizlik ve bakım prosedürüyle ve yapısal farklılığıyla* bir klasik gitarınkini bir tutabilmek elbette mümkün değil. elektro gitara geçiş için klasik gitarın bir köprü olarak görülmesine gerek olmadığını, ancak klasik gitarla başlayan birinin elektroya geçerken bazı konularda daha avantajlı olabileceğini -konuyu fazla budaklandırmadan- anlatmak istedim. görünen o ki doğru anlaşılabilmek için her seferinde uzun uzadıya anlatmak gerekiyor.

"paramız yok"un sanatcası.

ilk 6 aydan sonra iki gitarın pek bir alakası yoktur. ağırlıkları farklı, tel sertlikleri farklı, çalma teknikleri bambaşka, çalma alternatifleri bambaşka, ses kültürü farklı, ek donanımı farklı, müzik türü farklı, fret aralıkları... sağ elin, sol elin, tutuşun, oturuşun bile farklı be.

ama babada amfi alacak, pedal alacak, ikinci öttürmede akor kaçırmayacak elektro alacak para yok. anada da yok. ne desin?

enstrüman çalmada, genelde bütçe sebebi ile birçok ailenin çocukları ya da arkadaşların birbirleri için izlediği -bence oldukça yanlış ve de öyle bilinen- yol, verdiği tavsiye.

birincisi, notalarının yerleri aynı olsa da; klasik, elektro ve akustik gitar aslında birbirlerinden çok çok farklı teknikleri/çalım stilleri olan enstrümanlardır. biri, ötekinin yerine -an azından başlangıçta- geçemez.

ikincisi, ilerde başka gitara geçilecekse daha büyük/gereksiz bir "masraf" edileceğinden, ilk etapta asıl istenenden başlamak bu anlamda daha mantıklı olacaktır.

üçüncüsü, ki bence en önemli olanı; hangi tarz müzik ile ilgilenildiği, ne tür bir müzik zevkine sahip olunduğudur. eğer kişinin hem tarz, hem enstrümanda gönlü yoksa; sadece sevmemekle kalmayacak, nefret edecektir. yazıktır, eziyettir.

"başımıza icat çıkarma" cümlesidir.

kızım direkt elektro ile başladı. o mutlu, ben mutlu. benim dinlediğim şarkılara en fazla on saniye tahammül edebiliyor. ne yapacak klasik gitarı, sahilde mini mini yedileri mi tavlayacak?