online eğitim kalıcı olarak devam edecek

mesele online eğitim-yüz yüze eğitim meselesi değil. online eğitim son 10 senede zaten büyük yol kat etmişti. pandemi daha da hızlandırdı. mesele nitelikli eğitim verebilmekte. allah aşkına okullarımız bu zamana kadar yüz yüze eğitim veriyordu da noluyordu? oturup online eğitim olmaz yüz yüze olsun olmasın diye tartışmak yerine nitelikli eğitim nasıl olmalı? online ve yüz yüze eğitimi nasıl harmanlayabiliriz? ikisinden de maks. verimi nasıl alabiliriz diye düşünmek gerek. bir şeylere karşı çıkmadan ya da savunmadan önce iyi analiz etmekte fayda var.

günümüzde okul kurumunun ne kadar hantal kaldığının farkındayım. hatta “okulsuzluğu” savunan insanlardan biriyim fakat bizim gibi ülkelerde uygulanabilirliği yok. fatih adı altında s*** iki üç tablet dağıtınca halloluyor mu altyapımız? çocuk işçiler var, mevsimlik çalışanlar var, ev içi emeği istismar edilenler (özellikle kız çocukları) var... bizim gibi ülkelerde okul kurumu kalitesiz bile olsa yoksul çocukları bir nebze koruyor bu saydıklarımdan. ne kadar uzaklar halktan ya bıkkınlık verdi artık.

eğitimin bireyin kisisel ve altini çiziyorum toplumsal gelişimini baz alan süreçler bütünü olduğunu ele alırsak nereden bakarsan avantajsız. sınıfta amfide veya her ne tur bi yerde toplu ders goruluyorsa oradaki bireyler bir eğitici tarafından kontrol altındadır esit şartlardadır lakin online eğitim gibi bir şeyde böyle bi kontrolden söz edilemez. madem öyle herkes kendi alanına göre özel olarak tek başına eğitimle bir belge alsın. eger online sistem benimsenirse eğitim öğretim dediğinin yalnızca akademik bilgilerin kirli sepetine çamaşır tıkarcasına beyinlere bilgi tıkıştırmak olarak görülmesi gibi sonuçları olacak.