önümüze gelene bir tekme'den önümüze gelene bir bıçak'a

bir süredir, önüne geleni bıçaklayan gençler haberlerine rastlıyoruz. 4 veya 5 tane böyle olay olmuş galiba. haber olmayan başkaları da olmuştur diye tahmin ediyorum.

elbette, insanlık tarihi boyunca başkalarını öldürenler, onlara zarar verenler olagelmiştir.

bildiğimiz her kuşaktan/dönemden katliamcılar, seri katiller çıkmıştır.

fakat işler çığırından çıkıyor zaman geçtikçe sanki.

(bkz: önüne gelene saplamak)

biz çocuk ve ergenken (81 doğumluyum), önümüze gelene bir tekme diye bir oyunumuz vardı. böyle birkaç kişi kol kola girerdik ve buldozer gibi ilerlerken önümüze gelene tekmeler atardık. ben şahsen öyle şiddetli tekmeler atmazdım ama işin dozunu kaçıranlar da olurdu muhakkak. bunun dışında da kavgalar falan olurdu elbette. veya bıçaklamalar... ama bu önüne geleni müthiş bir soğukkanlılıkla bıçaklama gibi bir psikopatlık hiç hatırlamıyorum. sanki bilgisayar oyunu oynuyorlar... benim çocukluk ve ergenliğimdeki oyunlar piksel pikseldi diye mi bizi böyle etkilemedi acaba bunlar? ama yine de suçu böyle oyunlara atamam ben. yani yetiştirilişinde sıkıntısı olmayan biri böyle aksiyonlara girişmez kanısındayım.

çocukken, bir seferinde plajda derin bir çukur kazmıştık ve insanlar henüz sahile doluşmadan üzerine de bir gazete örtmüştük. gazetenin kenarlarına ağırlık yapacak ufak taşlar dizmiştik ve gazetenin üstünü de kumla kapatmıştık. yani birileri yürürken basacak çukura, biz de kıkır kıkır güleceğiz. ki ergenken, "ya basan kişinin bacağı kırılsaydı?" diye aklıma bile gelmişti ve yaptığım şeyin yanlış olduğunu ama çocuk aklımla bunu düşünemediğimi fark etmiştim.

6-7 sene oldu olmadı... buradaki sahil kafelerinden birinin önünde beton işçileri çalışıyordu. kış mevsimiydi ve ben de öyle tanımadığım, her kesimden insanla ayaküstü sohbet etmeyi seven biriyimdir. bu ustalarla konuşurken bunlardan birinin anlattıkları karşısında dehşete düşmüştüm. gecenin ileri saatlerinde, sahilde içen tipler, oradan ayrılmadan evvel kumsala, sivri ucu yukarı bakan çivili tahtalar, sivri/keskin tarafları yine yukarı bakacak şekilde, kırdıkları bira şişelerini gömüyorlarmış. biz de sabahın köründe sahile inip bunları bulup temizlemekle uğraşıyoruz dedi adam. yani bizim kumsala çukur açmamız çok masum kaldı bunun yanında. aralarında 25 sene falan olmalı. biz o dönemlerde hiç böyle bir şey duymamıştık. bilemiyorum.

fakat şu ülke ve dünya koşullarında, her yeni gelen kuşaktaki psikopatlık seviyesinin artmasını da garipsemiyorum.

sonumuz hayır olsun diyelim.