ortak kaygıları olan insanlar

evrimsel psikolojide miydi neydi tam hatırlamıyorum, belli bir amaç için biraraya gelen toplulukların, aynı hikayeye inanan kitlelerin daha uzun ömürlü olduğu saptanmıştı. belki de normal sözlük de aynı şekilde olur kim bilir. işin şakası bir yana, dinler, ülkelerin kuruluş hikayeleri, askerlik vs. her birisi insanın hikayeciliğinin bir sonucu. bazı kişilerde kurgu metinlere karşı alaycı bir tavır oluyor, eskiden bende de vardı bu; ama biraz düşününce kurgusal metinlerin ve eserlerin sanılandan çok daha güçlü oldukları sonucuna ulaşıyorum ben. çünkü her birimizin ayrı bir hikayesi var ve gerçeklik dediğimiz şey biricik algılarımızla değerlendirdiğimiz verilerin bizde yansıması. karışık oldu ve bağlamından koptu ama ne demek istediğimi anlayanlar illa ki olacaktır. not olarak kalsın, toparlarım ben bunu.

üniversite sınavındaki milyonlarca öğrenci.
hepsinin kaygısı aynı.

donör bekleyen hastalar, hepsinin kaygısı aynı.

asker yolu bekleyenler, hepsinin kaygısı aynı.

7 milyar insan, hepsinin kaygısı, korkusu aynı.

kaygıları uğruna manipüleye açık insanlardır aynı zamanda. ve her zaman bu zor durumlarını çıkarlarına uygun kullanan bir kesim de anında peyda olur, hiç şaşmaz. insanlar ilginç, insanlar iğrenç...

insanları yaraları da birleştirmezse daha ne birleştirir, değil mi?
...
yara aynı yara
dil aynı dil
biz neden bu kadar yalnızız?

demiş şair. farklı bir açıdan bakmak istedim bu konuya. ortak acılar, ortak kaygılar vs. insanların birbirini daha iyi anlamasını sağlar mı? onları birleştirebilir mi? peki, cevap evetse yukarıda da bahsedildiği üzere soruyorum tekrar. biz neden bu kadar yalnızız?

bizim memleket. ülkece ortak kaygilarimiz var. şaka şaka kiminin kaygısı başka. tamam kopurmeyin hemen cezve kahvesi gibi. insanların yaşamak gibi bir kaygısı var, sonradan kazandığı sıfatları taşımak gibi de kaygilari var. ınsanlar ve kaygılar ortak. ama kiminin pırlantası küçük kiminin ayakkabısı delik.

t: ortak yaşantılara sahip insanların benzer tedirginliği.