ortamlarda paylaşacak anekdot bulamamak

bar müdavimi y kuşağı bireyler için ciddi bir sorundur.

barlarda, meyhanelerde, orada burada eş dostla buluşup içen insanlarız sonuçta. yerine göre şöyle hoş bir bilgi paylaşalım, efendime söyleyeyim, komiklikler, şakalar yapalım istiyoruz hepimiz. bir filmden, bir kitaptan, ne bileyim bir yazarın, yönetmenin ve sairin hayatından hoş bir anekdot da biz patlatalım istiyoruz. kaç bira ülkeden, ekonomiden bahsedilebilir, iş güçle kaç kadeh doldurabilirsin nihayetinde?

hayır, "no woman no cry" derken "kadın yok ağlamak yok" demiyor adam mı diyeceğiz hâlâ? şimdi kalkıp "teoman müziği bırakmış" desek kimin yüzünde edalı bir "seni hınzır" tebessümü göreceğiz? barın önüne sigaraya çıktığımızda "siz de mi partiden sıkıldınız" diye lafa girecek halimiz yok. "eskiden ne güzel her yerde fosur fosur içilirdi bu meret" mi diyeceğiz, sorarım size a dostlar!

bakın yine bir cumartesi geldi çattı ve binlerce y bu akşam da belli bir saatten sonra fırat gibi elinde yarım ekmekle masanın köşesinde sus pus oturmak zorunda kalacak.