otoriter ebeveyn

çocuk eğitiminde kontrol ve boyun eğmeyi ön planda tutan katı cezalandırıcı bir tarzı benimseyen anne babadır.

çocuğun adına düşünür, çocuğun adına kararlar alır. çocuğun kendi düşünceleri olmasına izin vermez. böyle ebeveyne sahip çocuklar kendini bilemez, tanıyamaz. büyüdüklerinde de hayatlarının direksiyonunu başkalarının eline verirler.

sünepe bir çocuğunuz olmasına sebep olur.

otoriter ebeveynler çocuklarına karşı kısıtlayıcı ve cezalandırıcı davranışlarda bulunur. çocukları için kesin limit koyar ve onları kontrol etmeye çalışır. böyle ebeveyne sahip çocuklar genellikle üzgün, korku dolu ve anksiyete sahibi olur.

otoriter bir dedem olmasının sonucunda pısırık bir babam var. babam babası gibi olmamak için 4 yaşımda elime kimliğimi vermiş "kendi karakteri olsun" diyeymiş. kimliği yemeğe çalışmışım. özgür çocuklar yetiştireyim derken dünyanın en baskın karakterli iki çocuğunu yetiştirdi. bunda bir sıkıntı yok ama evdeki ego savaşlarını size nasıl anlatayım bilemedim. şu an arkadaşlarımın ebeveynlerini falan görünce çok şaşırıyorum saçma sapan yasakları var. heralde çocuklara biraz nefes aldırırsak kontrolden çıkarlar diye düşünüyorlar ama durum hiç de öyle değil. bizzat deneyimledim saldım çayıra politikası çocukların kontrolden çıkmasını değil ilgi o...pusu olup çıkmasını sağlıyor :c

aşırı sağlıklı bulmadığım ebeveyn tipi. çocuğun öz güvenine ve öz benliğine aşırı zararı olduğunu düşünüyorum.

bir gün bir felaket olur da çocuğum olursa, ben.

adı üstünde çocuk. doğruyu, etkini, yararlıyı ayırma kapasitesi yok. anlık istekleri tarafından yönetilen davranıṣları var. haliyle "dur" diyeceksin "yanlıṣ" diyeceksin.

özgüven özgüven diye arsız, hadsiz yaratıklar yetiṣtiriyorlar, bebeler ilk "höt"ü duyduklarında eṣek tepmiṣe dönüyor. sonra ağlak da ağlak. bu mu özgüven?

bir arkadaşımın annesi öyleydi.ben de ne ailemin ne de başkasının otoritesine gelemeyen bir insanım.kadın pek haz almazdı benden yani yüzüme söylemesede hissedersiniz ya.yakın arkadaşım diye görmezlikten gelirdim.sonrası malum son işte, sevemedi kimse beni.o yüzden otoriter ebeveynlik bende işe yaradığı söylenemez.babam geç kalma akşam diye tembih eder.inatla yaptığımdan değil ama hep bir şekilde geç girmeyi başarırım.azarımı da yerim paşa paşa önemli değil.sadece ne yapmak istiyorsam o an onu yapar geçerim, önünü arkasını her daim düşünmem.