özgür iradenin günlük rutinler arasında kaybolması

normalde de rutinlerden hiş hoşnut olmam, lakin istemeden de olsa rutinin içinde olduğumu fark ettim. bu farkındalık kantinde tost yedikten sonra kantincinin çay ikramı ile başladı. önce çay pek sevmediğimden reddetim ama sonra neyse içeyim dedim. sonra şunu fark ettim ki bu olağan dışı durum beni bir farkındalık içine soktu. mesela ders bitince neden robot gibi hızlı adımlarla eve yürüyorum ki ben diye düşündüm, acelem yok ki. ya da yolda yoruluyorsam 5 dakika dinlemek gitmek yerine neden 10-15 dakika oturup etrafı izleyip, sesleri dinlemeyeyim ki?

anlatmak istediğim daha derin bir konu aslında, burada çok küçük bir kesitin yine küçük bir yüzdesini ele aldım. bahsetmek istediğim günlük koşuşturmaca içinde kendi benliğimizi, seçimlerimizi, hayatın kendisini es geçiyoruz.işte bu nedenle gelecekte rutin olmayan ve seyahat ve yenilik konusunda hareketli bir işte çalışmayı çok ıstiyorum esasen mesela ister okul ister iş olsun, sabah 8 akşam 6 hiç benlik bir durum değil, ruhum köreliyor. mutsuz oluyorum. mesela ne bileyim bana desin ki iş yeri panda haftaya brezilyada toplantımız var, ya da işte italya'daki 2 aylık bir projemiz var, bana şu x firmayı bir araştırsana, bu problem üzerinde sizin öneriniz nedir panda gibi işler olması lazım. özellikle zihinsel odaklı işlerde daha efektif olacağımı düşünüyorum mesela. çünkü doğru soruları sormak ve etkili iletişim konusunda iyi olduğumu düşünüyorum.

bunu kırmak kolay olduğu kadar zor. gün içinde durmaya, düşünmeye ve hakikaten dinlenmeye vakit ayırabilmek.
çok fazla uyaran var çevremizde, sosyla medya, şu populer ve herkesin okuması gereken kitap listeleri, nasıl ya o grubu hiç dinlemedin mi müzikleri, havalı insanların giydikleri, öbürlerinin yedikleri, aa bunu da muhakkak deneyimleyinler... insanlar koşuşturuyor. bunlara hiç kapılmayan ve bundan kaçarken koşuşturanlar, bunun varlığını bilmeden geçim için koşuşturanlar var da var her ne olursa olsun insan koşuşturuyor.
döngüyü kırmak için fark etmek, bir başka türlü yaşamaya cesaret etmek gerek.

yanlis 1 onerme. sonucta napiyosak ozgur irademizle yapiyoruz.

yanlış önerme çünkü zaten özgür irade yok.

irade ne ki? diye yazmakta bana kalmış gibi hissettim

yazdım:

irade ne ki?

günlük rutinler arasında bir anda kendimi sözlüğe girerken buluyorum. sonra  kedi yiyen fare'nin entrysini artılamaktan kenimi alıkoyamıyorum. evet özgür iradem dışında o espiriyi artılamak zorunda hissetmem ve artılamamdır.