özlem duygusu olmayan kişi

narsisttir.

kimseyi özlemeyi kendine layık bulmaz.
belki de özleyecek kimsesi kalmamıştır.

kimseye eyvallahi olmayan kişidir. belki zayıf karakterlidir ama mutludur.

özlerim hem de çok özlerim. kaybettiğim sevdiklerimi, hiç istemediğim bir şey yüzünden hayatımdan çıkarmak zorunda kaldığım arkadaşımı(sosyal paylaşım sitesinden iyi olduğunu görmek yetiyor bana artık ama özlüyorum)
çocukluğumda sürekli çıktığım ağaçlarda uzun süre oturmalarımı ama en çok da anneannemi. iki yıl oldu, insanın hâlâ aklına geldiği an gözü dolar mı, doluyor işte!
ben sevdiklerimi bi süre görmesem özlerim, arkadaşlarımın sesini duymasam özler, ararım.
özlemek sevgidendir.

çocuklar hariç kimseyi özlemem aramam sormam, narsist de değilim zayıf karakterli de. kendi işimi kendim görmeyi hatta kendimi bile dikmeyi öğrendim bu hayatta daha neye kime eyvallahım olsun?
kocaman ailem var yeğenlerim hatırlar ana babaları hatırlamaz doğum günümü ha önemli mi zerre umrumda değil, hatırlayıp arayan yeğenimi alır alışverişe götürürüm hediyeler alırım ki onlara her zaman yaptığım şey ama büyükler? hadi canım, parası bitmeden başı derde girmeden aramaz kimse beni, ben ne yapıyorum uzun zamandır?
yeğenlerimden başkasının telefonuna bakmıyorum gelecek olan oğluna kızına aratıyor ben gideceksem yeğenlerimi arıyorum vs vs biz büyüdük kirlendi dünya değil biz büyüdük dünyanın kirini gördük.