özlenmeyen bir insan olmak

sevilmeyen insan olmaktır aynı zamanda.
*

özlenmek için ölmek mi gerekir?

ya baslarda bi soguk ama girince alisiyorsun.
artik ozlenmemis olmak mi sana girer, sen mi moda girersin bilmem ama alisiliyor.

çok kötü his... nerden biliyorsun diye sorm... şaka şaka sorabilirsiniz. kendim yaşıyorum bu durumu

kim tarafindan ozlenilmedigine gore acisida degisebilecek bi durum. ama kimse tarafindan ozlenmemek kimsede bi iz birakamamak o ayri bi konu sanirim

benim lan bu.
varlığımı da yokluğumu da kimse hissetmez.

birinin ilgisizliğinden anlayabildiğiniz his. merak etmez, aramaz, umursamaz.. özlenilmemek, birinin yokluğunuza alıştığının ya da umursamadığının göstergesi oluverir bir anda.

belki de hak etmişsinizdir :)

sizin yerinize başkalarının özlenmesidir o. soğuk su için.

sevilmeyecek biri değilsinizdir belki de. belki de henüz keşfedilmemiş bir parça olmanızın verdiği buruk heyecanın içindesinizdir.
bir bakıma da mümkün olmayan durumdur. herkes bilerinin hayatında bir dönem özlenir. mühim olan kimin özlediği.

hezeyandan ibarettir. zaten bakış açın, durduğun yer, kendinle ilgili duruşun "olumsuz, negatif, karamsar" olursa aslında senin söylemeye çalıştığın şey şudur: "bende zorlantılı bir özlenme ihtiyacı var. şartsız, şeksiz biri veya birileri tarafından özlenmek istiyorum. eğer bu gerçekleşmeyecek olursa da istenmiyorum özlenmek falan"

bir de istek ve beklentiler durumu var. biz, insanların bize, bizim istediğimiz şekilde yaklaşmalarini ve özellikle de insanların bizim hakkımızda nasıl düşüneceğini ve nasıl hissedeceğini belirleyemeyiz!

bu tamamen kapsama alanımızın dışındadır (bkz: şebeke yok)

elimizde olmayan bir şey için de kendimizi paralarız. ah acınası bizler...

biliyorum hayat zor. ama daha zor ve içinden çıkılması zaman alan bir şey daha var: "kendi kafamızda yarattığımız dünya"

insanın kendi kafasında kurduğu dünya adeta bir intihar teşebbüssüdür.

allah bizi hayattan zevk alalım diye yarattı. ama biz kendimizi "hayattan zevk alma özürlü" olarak hissediyoruz.

bakın dikkat kesilelim. biz böyle hissediyoruz. ama gerçek böyle mi? hissediyoruz; çünkü böyle olduğunu düşünüyoruz.

dönüp dolaşıp geldiğimiz yer yine kendi kafamızda kurduğumuz dünya.

aynı zamanda persona non grata, yani istenmeyen kişi olduğunuzu gösterir.

(bkz: anlayamazsınız)

aklıma hep şu alıntıyı getiriyor

''uzakta olmanın en kötü yanı, seni özleyecekler mi, yoksa unutacaklar mı, bilmemendir...''

özlemeyen bir ucube olmak halinden daha dramatik değildir.

yokluğumu kimse fark etmediğinde düşündüğüm his hali.

özlenen biri tarafından özlenmiyorsanız acı verir.

birinin yarası değilim işte ne güzel, nesi var bunun?

ben hem özlenmiyorum hem de özlemiyorum. özleyecek kimse de yok zaten. insanlar zayıftır gelip geçiciler kimse yüce değil neden özleyeyim ki? ne özelliği var karşıdakinin? yakınlarımı bile özlemem insan fani gelip geçicidir. takılmaması gerekilendir. özlememeyi öğrenin özlenmemeyi umursamayın.

kötüdür. hele de özlediğin biri tarafından özlenmiyorsan kekremsi bir tat bırakır ağzında ki bu daha da kötüdür.