1.
ihtiyarladıkça, içinden geçilen manzaranın görkeminden kopmak giderek zorlaşıyor. rüzgarın ve yaşın yıprattığı , yorgunluk ve sevinçlerin pörsüttüğü deri , ölü yapraklar ve dal parçacıkları gibi yere dökülen çeşitli kıllar, gözyaşları , damlalar, tırnaklar ve saçlar yolunu şaşıran ruhu gitgide derinin hacmi dışına çıkartıyor. ruhun bu son çabası, gerçekte yalnızca bir dağılma. ihtiyarladıkça her yerde kendimi daha iyi hissediyorum. artık bedenimde çok kalmıyorum. günün birinde ölmekten korkuyorum. derimin çok daha ince ve delikli olduğunu duyumsuyorum. kendi kendime diyorum ki : günün birinde manzara benim içimden geçecek sözünün sahibi fransız yazar'dır.
devamını gör...