perfect days

mükemmel günler adlı 2023 yapımı wim wenders in yönettiği içsel bir filmdir.konusu ; umumi tuvalet temizleyicisinin sıradan hayatının dahi mutlu olmanın aracı olabileceğine dairdir.

sadeliğiyle, müzikleriyle, kitaplarıyla mükemmel bir film.

film bittikten sonra çok seviyorsunuz ama neden böyle basit ve sade bir filmi sevdiğinizi anlamıyorsunuz.

yaşamın basitliği ve mutlu olmanın kolaylığını bu kadar güzel anlatmak ve tuvalet temizleyen biri üzerinden anlatmak harika bir iş. wim wenders gerçekten 70 küsür yaşında bir şeyleri çözmüş ve perfect days ile yalın bir şekilde anlatmış.

bir wim wenders filmidir.

filmin senaryosunu da wim wenders ve takuma takasaki birlikte yazmıştır. daha önce çektiği belgesel filmler ile üç oscar adaylığı kazanmış olan ve bir kitap uyarlaması olan paris, texas filmi ile harikalar yaratan wim wenders bu filmiyle hem en iyi yabancı film dalında oscar adayı hem de palme d'or adayı olmuştur.

filmin başrolünde, bu filmdeki üstün performansı ile cannes film festivalinde en iyi erkek oyuncu ödülünü kazanan koji yakusho oynamıştır. neredeyse tek kişilik bu performansa tokio emoto ve arisa nakano eşlik etmiştir.

benim takıntılı bir şekilde ara ara açıp izlediğim bazı filmler vardır. mutlu olmak istediğim her zaman o filmlere koşarım. forrest gump, it's a wonderful life ve terminal bu filmlerdendir ve artık perfect days de bu listeye eklendi.

tuvalet temizleyerek yaşamını idame ettiren yaşlı bir adamın hikayesi var bu filmde. hayatı zorlaştıran şeyin ondan beklentilerimiz olduğunu o kadar sade, o kadar sakin, o kadar huzur verici bir şekilde anlatmış ki film, insan izlerken ister istemez mutlu hissediyor kendini.

filmle ilgili uzun uzun tanım yapmayacağım ama son zamanlarda izlediğim en çarpıcı final sahnelerinden birini izledim bu filmde.

wim wenders zaten benim için özel bir yönetmendir ama koji yakusho'nun performansı tek kelime ile büyüleyici idi.

tanrım bana kitap dolu bir ev, çiçek dolu bir bahçe ver sözünün uzun metrajlı hali. vim wenders'in bilgeliğine, koji yakusho'nun dinginliğine sağlık. koca yahudi lou, keşke bu filmi izleyebilseydin.

yönetmen koltuğunda en sevdiğim yönetmen wim wenders oturan, açık ve net bir biçimde son zamanlarda izlerken en keyif aldığım, hayatımın kritik birkaç kısmını değiştirdiğine inandığım, izlerken huzur bulup, ''umarım bir gün böyle bir hayatım olur...'' diyerek onlarca kez iç geçirdiğin bu filmden biraz bahsedeceğim size.

başrolümüz hirayama ağabeyimiz tuvalet temizleyerek hayatını geçindirmeye çalışan ve bu işi severek yapan bir insan. işini hayatının önüne geçirmekten ziyade hayatının minik bir parçası olarak gören, ilgi duyduğu birçok şeyi yapan, huzuru kendi içerisinde bulabilmiş, mutlu olabilmeyi isteyip başarabilmiş bir insan.

bunu nasıl yaptığını merak ediyorsunuz değil mi? açıklayayım biraz. mesela uyanır uyanmaz önce bitkileriyle ilgileniyor, hemen ardından evinden sabahın köründe dışarıya ilk adımı atarken gökyüzüne bakıp aşkla gökyüzünü birkaç saniye seyrediyor... harika fotoğraflar çekiyor, bisiklet sürerken yağmurda ıslanıyor, gerginlikten kaçabildiği kadar kaçıyor ve daha da güzeli insanların hemen hepsine gülümseyebiliyor...

filmde çok güzel bir detay var. fotoğraflar, hayaller ve rüyalar siyah beyaz iken hayat o kadar renkli ve güzel ki ister istemez ''vay be...'' dememe sebep oldu bu kısmı.

ya filmin soundtrackleri? patti smith'ten lou reed'e, velvet underground'tan van morrison'a kadar uzanıyor filmin müzikleri... zaten perfect days kısmının da lou reed'in perfect day şarkısından geldiğine emin olduk izlerken.

diyeceksiniz ki ''bu film hangi kısmını değiştirmiş olabilir ki?''

ben de bir zamanlar bu kadar sevgi dou bir insandım. ülke gündemi, okul, toplu taşıma, cart curt beni gergin bir bireye çevirdi... osuruktan nem kapar hale geldiğimi hatırlıyorum ama hayır, artık bu şekilde olmayacağına inanıyorum.

tekrar tekrar izlerim... wim wenders en sevdiğim filmlerin yönetmeni oldu. onu geç tanıdığım için pişman olmakla birlikte güzel sevgilimle birlikte tanıdığım için ayrıca bir mutluyum.

ızlerken sürekli "bundan da mutlu olmazsın be adam bu kadar da degil. bunun neresinde gülümseyecek şey buldun, neye gülümsüyorsun!!" diye diye delirmenize sebep olacak kadar rutin küçük ve sizde olmayan mutluluklara bağlı hirayama'dan aslında hiçbir b.ktan mutlu olmadığınızın, doyumsuz, mutsuz, depresif, memnuniyetsiz birer şımarık olduğunuzun tokatini yediğinizi düşünürken sonunda oturup oh be hirayama da mutsuzmus ve tüm rutini yalnızlık ve mutsuzluktanmis diye bir oh çekeceğiniz her açıdan mükemmel ve sonunda bonus olarak bencilliğinizi size hatırlatan bir film. ıyi seyirler.