polisiye öykü yazmak

bir larktwain_123_ ukdesidir.

yazmanın en zor olduğu öykü türlerinden biridir bence.

polisiye öyküler yazmak gerçekten müthiş bir kurgu yeteneği ister. ve takip ettiğim kadarıyla bu işi dünya edebiyatında hakkıyla yapabilen çok az sayıda yazar var. aynı zamanda edebiyat evreninde kötüsü en çok olan öykü türü de polisiye öyküdür bana göre.

polisiye öykülerde gizem yaratmak elbette önemlidir. ama bunu yaratırken okuyucuya yalan söylemek, gerçeği gizlemek, okuyucuyu kandırmak ya da hiç yoktan bir ipucu yaratmak öyküyü berbat edebilir.

öykünün sonuna doğru öykü boyunca ortalarda hiç olmayan biri çıkıp olayın çözümüne yardımcı olursa bu da berbat eder öyküyü. her şey öykü boyunca karşımıza çıkıp ufak tefek ip uçları ile bizi sonuca götürmelidir.

dünya edebiyatında benim için en muteber polisiye yazarları elbette agatha christie, raymond chandler, dashiell hammett, georges simenon, ruth rendell, john le carre ve arthur conan doyle'dur. tabii ki unutulmaması gereken bir de dev yazar vardır ki o da edgar allan poe'dur.

bu yazarların külliyatını okumadan polisiye öykü yazmaya çalışmak abesle iştigaldir.

gecenin bir yarısı burada ne arıyorum diye düşünürken sağını solunu kontrol ederek yürümeye devam ediyordu. sokak lambasının altından geçerken yolun aşağısından bir silah sesi duydu ve hemen kendini yere attı. panikle etrafına bakındı ama kimse yoktu sesin geldiği yere doğru sürünüp ne olduğuna bakmak istedi ve biraz ilerledikten sonra iki kişinin bir adamı dövdüklerini gördü bir an polisi aramak için eline telefonu aldı ve numarayı çevirdi ama bir anda elindeki telefon çalmaya başladı. adamlardan biri diğerine sessiz ol dedi ve bir ses duydum diyerek onu susturdu. gelen sesi dinlemeye koyulduklarında ise telefonu susturmuştu tekin.

akıl ve detaycılık gerektiren bir iş. onun dışında illa tıp ve psikoloji ile iç içe olduğu için bunları da yazabilecek kadar bilmek gerekiyor.
olay örgüsünü arap saçına çevirmekte önemli, pat diye katili/suçluyu buldurmamalısın. üstüne son genel olarak tahmin edilebilir olmamalı. yaratıcılık önemli.

bu türleri keyifle okuyorum ve bazen "bir gün ben yazsaydım nasıl yazardım acaba?" ile frenleri patlamış araba gibi düşünce balonuna giriyorum. içinden çıkmamda en az balonun patlama hızı gibi. (: mükemmel olamayacaksa hiç olmasın daha iyi kafasındayım da ondan.
25 olmaya yakın kendimi deneyeceğim. o zaman belki kusursuzluk yakınına erişebilirimm...

böyle bir işe girişmiştim, arap saçına dönmüştü sonra hangi tarafından toplayacağımı şaşırdım. kafada senaryoyu kuruyosun yazım aşamasında zorluyor. kafamı toparlayamıyorum.