pride

an itibari ile içinde bulunduğumuz lgbt+ bireylerin kendi varoluşundan utanmayışının vesikası olan onur ayıdır.

1970'lerin başında bir barda uğradıkları taciz sonucunda ünlü aktivist (bkz: marsha johnson) öncülüğünde isyan eden eşcinseller, bu ayrımcılığa ortak olan polis başta olmak üzere tabiri caizse tüm homofobikleri bara hapsetmiş ve 4 gün boyunca sokaklarda eylem yapıp varoluşlarının inkar edilemez olduğunu gösteremeye çalışmışlardır. lgbti direnişinin dönüm ve bir nevi başlangıç noktalarından biri olan gün her yıl haziran ayında "pride month" adıyla kutlanınır.

ufc den sonra gelen en büyük mma organizasyonudur. bünyesinde uzun yıllar mma tarihinin gördüğü en iyi ağır sikletlerden ki benim için en iyisidir, fedor emelianenko dövüşmüştür. onun dışında mirco cro cop sanırım bir dönem de rampage jackson gibi isimler de organizasyonun en büyük isimleridir.

farklılıklarıyla "gurur" duyan insanların bizimle aynılaşmaya çalışmasına biraz gıcık oluyorum. renk diyorlar ya hani, renk olmak yetmiyor mu bu arkadaşlara? "bakın biz de varız", veya "biz insan değil miyiz?" tadında yapılan her komik savunma, gerçek hak ve özgürlük mücadelesinden kopartıyor onları. şöyle demeleri lazım: "biz size rağmen insanız" veya "iyi ki sizin gibi insanlar değiliz". gerçek diyalog ve anlayış tamamen farklı olduğumuzu gördüğümüzde olacak. ben karşımda kendini bana ispatlamak isteyen, kabul ettirmek isteyen birilerini görürsem muhtemelen onun gururunu hiçe saymakta çok zorlanmam çünkü. bu tırt toplumdan kabul görmek bu arkadaşların zannettiği kadar matah bir olay değil, bir gurur kaynağı ise hiç değil..

neyse yapın bi sigara da içelim..

sözde gurur, özde utanç.

edit: alttaki yazar anormal olduklarını kabul etmiş, helal.

içinde bulunduğumuz rengarenk ay! buradan tüm kuir+ dostlarımı kucaklıyorum. fobikler de bilsin ki: normalleşmiyoruz!

nefret ithamlarına cevap vermeye yetişemediğim, özünde sadece mutluluklarını kutlamak isteyen insanların altında birleştiği topluluk.

pek güzel pek taze bir pentagram şarkısı. anlatımdaki ustalığa gel de hayran olma. ayrı bir başlığı hak ediyor. buradan doğuştan hasretini duyduğumuz ve sonra dişle tırnakla kazandığımız o onurun bedelini hep sevdiklerimize ödetirler!

mükemmel rifflere sahip parça.
dip not: bedel ödendi.