psikiyatriste gidip fenerbahçeyi konuşmak

şaka değil, tamamıyla gerçek.
bir kaç gece kalp sıkışmasıyla acile gidip tetkiklerde bir şey çıkmayınca psikiyatri servisine yollandım.
hastanedeki psikiyatrist çok hoş sohbet, orta yaşı epey önce geride bırakmış, tonton değil ama dinç bir ihtiyardı.
çantamdan sarkan fenerbahçe anahtarlığını görünce, konuya direkt oradan girdi. amcam meğer ne dertliymiş.
başladı mı bana 60'lar 70'ler kadrosunu saymaya. panik ataktan şüpheleniyorum der demez elime hazır bir reçeteyi tutuşturdu ve fenerbahçeden devam etti.
iyi geldi mi dediğinizi sanıyorum, tabii ki gelmedi çünkü ertesi gün başka bir doktorda aldım soluğu. meğer adamcağız iki ay önce emekli olmuş, yerine başlayacak meslektaşı bir aksilikten dolayı başlayamadığı için idareten oradaymış. haliyle yarı emekli biri olarak gelen herkesle tutkusunu paylaşıyormuş.
yerine gelene pek hasta bırakma niyetinde değildi ya da herkesin ayağını hastaneden kesiyordu bilinçli olarak.

eğer şampiyonluk özlemi uzarsa yapacağım şeydir.

insanlar psikiyatristle psikolojik sorunlarını konuşur. bir fenerbahçelinin de psikolojisini bozan en büyük etken yüzde doksan fenerbahçe olduğu için psikiyatristle fenerbahçe'yi konuşması gayet doğaldır.