psikologların klişe cümleleri

-sen değerlisin. ona muhtaç değilsin. onsuz da varsın. ona ihtiyacın yok...
bu aralar kişisel gelişim kitaplarına merak salmış olabilirim. ve her yerde böyle ... , nafile cümleler görüyorum.

ben zaten değerli olduğumu biliyorum bunu kimseden duymaya ihtiyacım yok.
ben zaten ona muhtaç olmadığımın farkındayım.
ben tabii ki onsuz da varım.
ama onun varlığını hissetmeye ihtiyacım var. onun gülen gözlerini görerek başladığım gün kötü geçmiyor.... onun sesini duyduğum gün en sevdiğim parça arka fonda aniden çalıyor gibi oluyor.... onun varlığı hayatımda çok kıymetli bir anlam.... herkes bir yana o bir yana.... her şey yolunda değilken varlığı her şey yolundaymış gibi hissettiriyor. işte öyle çok seviyorum ki onu beni bir gün ölüm döşeğinde çağırsa, birden ayağa kalkıp ona gelecek gücü bulurdum.

tüm insanı bencil ve tek başına pek bir şahane kılmaya çalışan psikologlara böyle bir not düşmüş olayım:

“sensiz de yaşarım gülüm. ama seninle bir başka yaşarım...”
nazım hikmet

daha psikoloğa gitmedim ama işinde yetkin olmayan psikiyatristlerin ilk haftalarda "prozac almaya başlayalım sonra süreci takip ederiz" dediklerine dair bir önyargım var

bu sözlükte psikologlara karşı bir grup var kesinlikle:)
iki üç farklı doktor deneyimim oldu hiçbir psikolog böyle ifadeler kullanmadı bana. klişe olan cümleleri çocukluğuna inelimdir.

o ilk girdideki cümleyi kullanan olsa olsa "piskolojik danışman" olarak bilumum dertlere çare bulup dert dinliyordur...

-nasıl hissediyorsunuz?
-...
-sizi anlıyorum.

bı dönemlerde herkes böyle hisseder. katlanman gerek. kendini sevdirmeye bak.

her şeyden önce sen değerlisin unutma.

(abartıyorsun,çarpıtıyorsun)

anliyorum.

şimdi size göre burada ne yapmalıydık?

incinmişsin.

bu kelimenin içinde manalı ve hüzünlü bir cümle var aslında.