ruh doktorlarının kafalarının hastalardan daha kırık olması

ruh doktoru tanımı sanki olmamis gibi.

çünkü bahsi geçen psikolog da psikiyatr da ruhsal değil zihinsel ve sinirsel rahatsızlıklara çözüm arar..

ruh doktoru olsa olsa cinci hoca olur.

edit ilk tanım kaçmış..

kırıklığın emek olduğunu bilenlerin kabul edeceği gerçeklik.

kırığı kırık anlar, hatta çomak saklar. ben değil atalarımız diyor bunu. bir de bilirsiniz meşhur hikayeyi, mazhar osman’a atfedilir. kendisine sözde deli diyen hastaya yapıştırır cevabı;

“senin bana deli demen önemli değil ama, ben sana bir kere deli dersem buradan bir daha çıkamazsın.”

hepsi için doğru değil ama bence empati yeteğinin yüksek olduğu doktorlarda daha sık rastlanılan bir durumdur. eski psikoloğum bana devlette görev yapan bir psikoloğun günde 30 40 tane rahatlıkla hasta aldığını (şuan sayı daha artmıştır) ve hepsini içselleştirirse kederden hareket edemiyeceklerini söylemişti. şuan bakıyorum da duygusal zekamın ve empati yeteneğimin yüksek olduğunu söylerler ve düşününce kocasından şiddet gören kadınlar, sevgisiz büyüyen çocuklar, istismara uğramış kişiler düşüncelerden uyuyamayan insanlar birçok böyle insanla yüzyüze olup her birinin soğukluğuyla her gün temas etsem zaten kırık olan kafamı herhalde tam yok ederdim. aklıma hep akıl hastanesinde geçen bir hikaye geliyor hikaye uzun olduğu için yazmicam ama bence mesajı akıllı bir insan nasıl olurda delirmez delirmek bir eylemden öte bence artık insana ait bir evrim süreci zekasını hislerini koruyan bir insan bence türkiye de bir hafta haberleri izlese intihar vakalarını, ekonomik krizin etkilerini, işsiz insanları, hayvan katliamlarını, liyakatı bir çok şeyi görüp de nasıl delirmesin. başkasının yerine utanmak artık gayet makul ama bir güruhun yorgunluğunu hissetmek çok garip herkesin yalnızlığını hissetmek onlar adına kaybolmak artık zeki biri olmadan bile delirebilecek durumda olduğumuz bu çağda eğitim sistemimizin en parlak ürünleri doktorların bu vakaları görüpde aklını koruması zaten namümkün. iyi geceler

boş zamanlarında şeyini tartan aylak bakkalların akıllara ziyan tespitlerindendir.

"la oğlum bu felsefeciler var ya kafayı yemiş oluyorlar"
"la oğlum bu hemşireler hep oynak oluyorlar"
"la oğlum, bu sekreterler de hep yollu oluyorlar"
"la oğlum bu mogadişulular da çok yavşak oluyorlar"

bu ahmak genellemeleri, ovumu dölleyemeden mevta olmuş milyonlarca diğer sperm kardeşlerinin sayısı kadar sürdürebilirler. en şanslı ve güçlü sperm en akıllı organizmaya vücut vermiyor demek ki...

hem doktor olucam hem entelektüel olucam, hayır efendim sosyal zekası düşük ve davar olmiycam diyosanız başka seçeneğiniz yok gibi, pat psikiyatr oluyosunuz. onların bile davar olanları var gerçi.*

neyse doktorlara nefret kusmuş gibi olsam da muhakkak ki yanlış bi genelleme ama tanıdığım doktorlar böyleydiler, bi psikiyatri hekimlerinde iş vardı.

benim hasta olarak "bu iyi ya" diyip kendimce onayladıklarım net kırık. beni tedavi etmeyi başaran en kırık olanı. inanılmaz zeki, inanılmaz tecrübeli bir kadın. ilk seansımızda "ben az önce ne yaşadım?" diyerek çıkmıştım muayenehaneden. kadın birkaç soru sordu, şu saatte şöyle misin bu saatte böyle misin, onu yapıyo musun, bunu düşünüyo musun diye sordu sordu ve kendi ruhsal tablomu bana özetledi. inanılmaz. ben de sorulara "a eveeet, eveeeet " diye cevap veriyordum. 3. görüşmemizin sonunda "ay cesi böyle olmaz bi amacının olması lazım ben seni nası tedavi ediym?" dedi. "e yok ama hiçbi şey yapasım?" diyince "önce amaç bul sonra randevu al" diye kışkışladı beni.

son seanslarımızın birinde tutturdu özsaygın yok diye. dedim var? hayır efendim yok dedi. yahu var dedim sevdiğim saydığım bi kişiyim. sana ödev niye öz saygın var yaz bakalım dedi. ya dedim niye olmasın çünkü, mis gibi insanım. yok dedi ben okuycam üstünden geçicez. neden öz saygım var temalı yazı yazdım. cevap: evet varmış cidden tamam. *

harika bir kadın ya harika birisi.