sabahın köründe kalkıp işe gitmek eziyeti

saat 8:35 fakat gönlüm gece 03 sularında takılı kaldı tek ben miyim bunu dert eden

ben sabah 5.30 da kalkıp işe gittiğini hatırlıyorum. vaybe fabrikada çalışmak bunu gerektiriyordu.

normal bir insan olabilmem için en az 8 (yazıyla sekiz) saat uyumam gerekiyor.
eğer geç yatarsam ertesi gün ortalıklarda mal gibi geziyorum ya da kalkamadığım için işe geç kalıyorum (bi şey değil mayıştan kesiyor insafsızlar).
sabah uyanabileyim diye erken yatarsam da bütün hafta sadece işe git - gel - yemek ye - yat döngüsüne girdiği için depresyona giriyorum.

lanet olsun hava aydınlanmadan yollara düşüren kapitalizmin o uykusuz çarklarına!!!

doktor mühendis nöbetlerinden habersiz şikayetler.

yaklaşık 18 yıllık çalışma hayatım boyunca hep 6:30 civarı güne başladım... çekilen trafik, istanbul kalabalığı, yağmuru çamuru bi kenara benim gibi bi gece kuşu için verilecek en büyük cezalardan biri erken kalkmak... mecburiyetten beyaz yakalıyız işte...

başkalarını zengin etmek için yapılan eylemlerden biri.

(bkz: modern kölelik)

peki bu modern köleliğin dışına çıkanlar nasıl yapıyor ?
yani uyan kalk duş al yemek ye giyin hazırlan işe git
işten gel ortalığı toparla yemek ye bir şeyler izle/oku/dinle uyu

döngüsünden çıkabilen var mı ?
işten çıktım partiledik iki gün sonra şunlarda kaldık geldik geçen de kütüphaneye gittim sonra sahilde biraz lafladık
haftaya da sinemaya gideceğiz falan.

bu nasıl bir enerji nasıl bir tutkudur çünkü. türkiye de yaşamak her an boss fight'a hazır olmakla eşit arkadaşlar ölücez artık nasıl dayanılabiliyor.

açıkçası türkiye şartlarında bu cümleyi kullanan birisi varsa sokakta onu yaş odunla döverler.

yani bunu kimseyi kırmak için söylemiyorum ama iş bulan haline sukrediyor. evine akşam ekmek götüren günü mutlu kapatiyor. hal böyle olunca gerekirse sabah 4 te kalkar ise giderim.

ha diyebilirsiniz bu böyle olmamalı daha rahat yaşamalıyız. ama dediğim gibi içinde bulunulan şartları dikkate almadiginiz zaman o düşünce fanteziden öteye gitmiyor ne yazık ki.

tam yakınmak istediğim konu üzerine açılmış olan başlık.

henüz yeni mezun olmuş, 7 aydır çalışan bilgisayar mühendisiyim. inanın sabah uyanmak, trafikte saatler geçirmek beni o kadar yoruyor ki ve bunu her gün tekrarlamak zorundayız. akşam işten çıkıp eve gittiğimde, ancak ertesi gün işe gidebilmek adına dinlenecek kadar vaktim oluyor. sosyal hayat kalmadı. artan yaşla beraber gelen sorumlulukları kabullenmek biraz zor oluyor. hele iş yerinin vermiş olduğu stresi saymıyorum bile.

bugün aynen böyle geldim işe.

(bkz: since:2006) son zamanlarda aklımı kurcalayan bir konu bu. sabah erken kalkmaktan gerçekten bıktığımı fark edip tükenmişlik sendromuna girdim galiba. nasıl düzelir bilmiyorum ama artık çalışmadan para kazanmak ve sadece sosyalleşmek istiyorum. ey zengin çocukları kışın kayak tatilleri, geri kalan tüm aylarda da yaz tatili yapmak nası bişi hadi anlatsanıza??!?. *

bunu birde benim gibi izinsiz tatilsiz her gün yapıyorsanız vah halinize..
mutlu başladığım bir tane günüm yok anasını satıyım.

ana bacı kombinasyonunun meşru olduğu tek mevzu.

bu ne ulan? saat dört. ben niye yedide kalkacağım? ınsaniz lan.

sabah erken kalkmak neden eziyet olsun? şu an ( yaz dönemi olması sebebiyle) mesai başlangıcım 10.30 ama ben 5:00'te kalkıyorum. kahvaltı edip, spor yapıyorum, bir şeyler okuyorum. sadece uyumak yerine, kendime ve hayatıma bir sürü şey katıyorum. erken kalkmak eziyet değildir, erken kalkmamak tembelliktir. üzgünüm ama gerçekler acıdır.


tabi bahsettiğim şey 1'de yatıp 5'te kalkmak değil. akşamları 10.30-11 gibi yatıp, 5'te uyanıyorum. vücut net 7-8 saat uyku alıyor. inanılmaz dinç oluyorsunuz ve her şeyden önemlisi bir günde yaptıklarınızın sayısını siz bile unutuyorsunuz. her şeyi yapmaya vakit ve alan kalıyor. sayısız iş hallediyorum ve akşam gelmeden bütün işlerim bitmiş oluyor sonrasını goygoy'a ayırıyorum. tavsiye ederim.

bunu dert edinen bireyin iş ahlakından hep şüphe etmisimdir. bu kadar zorsunuyorsan gitme kardeşim. ayağını sürüye sürüye gittiğin işten ne sana ne memlekete hayır gelir.