sağlıkçılardaki sus ve söyleneni yap tavrı

kolunu aç, kalçanı aç, ağzını aç, sırtını aç, şuraya otur, ayağa kalk, dizini kır.... hakikaten hep emir kipi ya.

dün akşam kedi ısıran arkadaşımı aşıya götürdük. aşı odasına girdi, kadın yerinden kalkmıyor bile. masasına çağırıp, oturduğu yerden yaptı aşıyı. dışarıda başka bekleyen varsa o da gelebilir diyo bi de bize. şaka gibi gerçekten.

emir kipi kullanmasalar da yeterli bilgiyi vermiyorlar. ya abicim söylesene benim hastalığım ne, nasıl bir tedavi yöntemi uygulanacak, ne kadar sürecek falan. yok. kendi kafasında tanıyı koyuyor ve şunu yapacağım o zamana kadar şu ilacı kullan diyor. tamam da sen bana bilgi vermezsen ben nasıl sana güveneceğim de kendimi emanet edicem? devlette olsan hadi neyse de özelde de bu olunca sinir oluyor insan.

harika sağlıkçılarla da karşılaştım. onları tenzih ediyorum.

çoğu zorla o işi yapıyormuş gibi bir hava sergilediğinden çıkıyor bütün tantana.

bizim toplum galeyana gelmeye zaten müsait; bir de üstüne suratsız tiplere denk gelince bu kadar çok hırgür çıkması kaçınılmaz.

amerikadaki gibi sistem olacak. ufak bir tedavi için bayılacaksın binlerce lira. o zaman kızabilirsin suratları asık felan diye. bu sağlık sistemi fazla bu insana. şimdi bana kızacaklar çıkacak aranızdan ama ülkede sanki herkes gül yüzlü ama sağlıkçılar kaka. sürekli doktorlar böyle şöyle. kötüsü muhakkak var ancak sağlıkçılar diyerek genelleme yapmayın lütfen. iddia ediyorum herhangi bir devlet hastanesinde bir senenizi geçirin psikolojinizi kaybedersiniz.

sağcılığın şanındandır.

günde kaç türlü insanla uğraşıyorlar. empati yapsanız durumu anlayacağınız tavırdır.

sağlıkçıların gömüldüğü başlıktır.

bir de madalyonun diğer tarafına bakmakta fayda olduğunu düşünüyorum . kendini bir şey sananları, kibirli ve saygısız olanları tasvip etmemekle beraber -ki her sektörde böyle insanlar mevcut onları- onları bir tarafa bırakırsak bazen gerçekten şartlar istenmeyen ve hoş karşılanmayan bu davranışları zorunlu kılabiliyor. yani aslında ne yapıyorsa gene insanlar yapıyor...

mesela;

hasta psikolojisini düzeltmek adına (ve her şeyden önce zaten güleryüzlü ve sevecen bir insan olarak) güleryüzlü davranırsın hasta ona yürüdüğünü düşünür ve saçmalar.

kişisel alanını korumak için hastaya mesafeli durmaya çalışırsın, aksine hasta üstüne üstüne yürür, gelir nefesini yüzüne verir hatta yüzüne öksürmekten çekinmez çünkü hastadır, ilgiye muhtaçtır ve öksürüğüyle sana bunu ispatlamaya çalışır.

acayip tekliflerle gelenler olur.

hastaya bilgi vermeye çalışırsın diğer hasta beklemez, homurdanmaya başlar çünkü acelesi vardır, atomu parçalayacaktır hatta bazıları çok bilmişlik yapar, söze karışır, hastayla kendi ilgilenmeye çalışır. bilgi verdiğin hasta seni dinlemez kafasında başka şeylerle uğraşıyordur sen konuştuğun ile kalırsın. anlatırsın anlatırsın hasta gider komşusunun tavsiyesini uygular.

hasta duymaz, algısı zayıftır o yüzden onun anlayabileceği şekilde kısa ve öz komutlar vermek zorunda kalırsın.zaten yoğunluktan kibar olmak aklına bile gelmez işi hızlı ve doğru yapmak zorundasındır.

otoriteyi kuramazsan hastaları kontrol etmekte zorlanırsın. neydi? coğrafya durumu işte.

hastanın kanuna aykırı istediğini kabul etmezsin hasta bağırmaya çağırmaya ve hakarete başlar.

kazandığın para herkesin gözüne batar.

ve tüm bunlar zamanla alışkanlığa dönüşür.

sağlık sektörü hem istismara çok açık hem de çok zor bir sektördür.her şeyden önce insanla ve hasta olan insanlarla muhatap olunur. olması gerektiği gibi çok katı kuralları var. bazen insan, vicdanı ile yüklenilen talimatlar arasında bocalamak durumunda kalır. iyi niyetini devreye sokunca da ne yazık ki sonu çoğunlukla pişmanlık ile biter çünkü işi bitene kadar gayet iyi olan hasta, işi görüldüğü için gerisini düşünmez, ve sonra kabak sağlık çalışanının başına patlar.

özetle birçok kişinin kendine saygısızlık olarak gördüğü her şey ile sağlık çalışanları 7/24 mücadele etmek durumunda.

bu arada bu bahsettiklerimin hiçbiri elbette kendini bilmez olanların tavırlarını aklayamaz zaten onları da savunmuyorum sadece sağlık çalışanlarının da birer insan olduğunu ve işlerinin hiç kolay olmadığını hatırlatmak istedim.
*

(bkz: hemşirelerde görülen doktor değilim ama popo bende yürüyüşü)