sagopa kajmer

asla gündemden çıkmayıp her parçasıyla büyüleyen, melankolik tarzı rap yapan sanatçı.

çocukluk dönemin de dinlemeye başladığım sonra da ergenlik dönemi diye tabir ettiğimiz zamanlar da baya fan olma yolunda ilerlediğim şimdi yetişkinlik dönemine giriş yaparken de öylesine dinlediğim sözlerin aslında ne kadar çok şey anlatmak istediği gerçeğinin yüzüme çarpmasını sağlayan rapper

günümüzde değeri daha da iyi anlaşılan, rap tarzı çalışmalar yapan müzisyen. kendisi fars dili ve edebiyatı mezunudur.

derdime çare baytarim yok

dengeme destek, tut ki durayım.

artık müslüman olmadığını belirtse de bendeki imamhatipli imajından asla kurtulamıyorum. ama imamhatipli olması iyi bir rapçi olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

sago'nun hiçbir albümde bittiği falan yoktur. kalp hastası çıktı herkes bu ne ya, eski sago yok ya falan diye ağladı beş sene sonra millet meftun meftun diye gezer oldu. keza pesimist ep 6'da gayet iyi bir ep olsa da sago'nun yaptığı her işe "eski sago yok yaww" diye zırlayan tayfa yüzünden pek hak ettiği değeri görememişti ahmak ıslatan dışında. bugün de yeni çıkardığı şarkılarına eski tadı yok, nerede o eski sagolar falan dersiniz 4-5 sene sonra o şarkıları başa sara sara dinlediğinizi fark edersiniz böyle bir adamdır daha da lafı uzatmaya gerek yok diye düşünüyorum

çocukluğumun rapçisi. gerçek sagopa kajmer dinleyenleri bilir ki eski şarkılarının tadı, güzelliği, anlamı ve duygusu yeni yaptığı hiç bir şarkısında yok. hala sagopa dinlemek istediğimde eski şarkılarını dinlerim. yeni şarkılarını bilmem bile

t-rap ikiye ayrılır bence sagopa kajmer ve diğerleri. hastası olduğum bir şair sanatçıdır her şarkısını beğenmem fakat bana hitap eden şarkılarına hastayım mesela iyi bilirim arkada çalan mohsen namjoo vava leili mükemmel bir uyum bence.

müzik yaptığını iddia ediyorlar.

türkiye'deki rap kültürünün kurucularındandır

''baytar'' adlı şarkısıyla tanıdım kendisini. ortaokul zamanları.. okula gidiyorum diye çıkıp tüm gün knight'da çar kasıyorum. bir yandan liseye giriş sınavı var önümde, bir yandan dükkan açıyorum sabah beşte, sonra da okula gidiyorum diye çıkıp sınıftan kankim cihan'la internet kafenin önünde buluşuyorduk. burak abi gelince direkt başlıyorduk aga, o zaman ''baytar'' yeni çıkmış, burak abi full şarkıyı açıyor mk, tost yapmaya gidiyor, kahve yapmaya gidiyor, bizde cihan'la oyuna giriş yapmaya çalışıyoruz. full koxp takılıyoruz o sıralar. üç okçu harpy dönüyoruz, okul bitiş saatine kadar böyle. gün içinde de sürekli ''baytar'', yalın'dan ''günaydın'', ''dale don dale'' falan çalıyor.
özledim hatırlayınca..

bir dönem oldukça fazla dinlediğim türk şarkıcı. şahsına münhasır bir kişi.

parçalarındaki sözlerinden ziyade müzikleri de efsane bu adamın. notalara dans ettiriyor herif son yıllarda kendini rapçi diye pazarlayan zırtoların yanında real madrid seviyesinde kalıyor.

efendi gibi şarkısını söyleyip basıp gitme inceliğini göstermediği için şarkıları hariç her şeyi tartışılan müzisyen. son beş yılda tek iyi parçası yok zira.

yine de bana çocukluğumu hatırlatıyor. çocukluk demeyelim de erken gençlik diyelim. zira ilk kez dinlediğimde 12 yaşındaydım. bir pesimistin gözyaşları albümü ile tanımıştım. o yaşta inanılmaz etkilemişti beni yazdığı sözlerin vuruculuğu. sonra yıllar aktı gitti. ben büyüdüm, bu adamın müziği evrildi. bugün otuz yaşındayım. hayatımda her şey değişti, pek çok şey geride kaldı fakat dönüp dönüp bu adamı dinlemeye devam ettim. ilginçtir yani, karakter olarak bende nefret duygusu uyandırdığı dönemde bile ne yapmış diye açıp dinledim çıkardığı albümleri.

sound olarak geçirdiği evrimi hayretle, çoğu zaman esefle izledim. yani iskeletler diyarında bir et parçasıyım'dan nasıl oldu da galiba gibi mide bulandırıcı bir parçaya gelindi anlayamadım hiç. arabesk sevgisini anlamıyor değilim. zaten türkiye'de arabesk müzik kültürü üzerine çalışma yapmışlığım da var. fakat harmanlamaya çalıştığı türler çok farklı olunca işler biraz garipleşti. müzisyen olarak kendini geliştirdikçe melodik vokalin ''daha fazla müzik'' olduğu yanılgısına kapıldı. rap müziği bir kenara bıraktı. o noktadan sonra yeteneğini de epey kaybetti.

melodik vokalleri geliştikçe flowları köreldi. söz kalitesi yavanlaştı. açıp bakıyorum zikredildiği gibi şarkı koleksiyoncusu(toplama albümdür) sonrasındaki parçaların ritmleri, flowları akmıyor. ıkın ıkın yaptığı 5 barem oktava sıkışmış sesiyle zorladığı melodik vokaller cidden akmıyor.

rap gibi rap yapsın demiyorum, yanlış anlaşılmasın. ben çok severim melodik vokalli rap. fakat işte ayarı düzgün tutturmak lazım. misal ikimizi anlatan bir şey albümü bence kariyerinin zirvesiydi. hem melodik vokaller tadındaydı hem rap versleri çok kuvvetliydi. sonraki kötü insanları tanıma senesi albümü ise kantarın topuzunun kaçtığı albüm oldu. o noktadan sonra gerçekten çok geri gitti kalite olarak. müzisyen olarak gelişti, inkar edemem. canlı müziğe başladı, enstrüman kabiliyeti arttı. altyapıları cidden zirve noktaya ulaştı enstrüman çeşitliliği ve armoni açısından. fakat işe o arabesk vokallerin fazlalığı resmen adamın flow hakimiyetini bitirdi.

şu noktadan



şu noktaya geldi



bana kalırsa gerçekten akmıyor son 3-4 yılda yaptığı parçalar. rap diye açıp dinlesem rap değil, melodik, fantezi pop diye dinlesem o da değil.

evliliği bitti. kendi izole müzik dünyasından çıktı şimdi. yeni nesil rapperlardan bir şeyler öğreniyor, onlara bir şeyler öğretiyor. belki iyi etki eder fakat ilginç bir şekilde iç acıtıyor bu kadar sıradışı düzeyde güçlü bir tekniğin çöpe gitmiş olması.

yine de ilginç bir şekilde ses tonu her zaman huzur verici gelmiştir, ayrı konu.

sagopa demişken en sevdiğim şarkısını bırakayım

küçükken internet kafeye sagolanmaya giden biri olarak diyebilirim ki 2011'den bu yana sıçışa geçmiştir. dert tasa kalmayınca musikisi de bozdu. sago'nun bittiğini galiba şarkısını dinlerken (yeni çıktığı için) bir yerde heyhaaaaaağğğt dediği anda anladım. küheylan, baatıl rhyme, çaçaron gibi eski kötü parçaları bile şimdikilerden iyi. tarikatçı şarkısı beyaban'a bile okeyim artık

abartilmis balon. a.k.a ilahici, arabeskci. 2000lerin baslarindaki donemi iyiydi ama, sonradan bozdu garibim. ahh ahh.

2009,10,13 yıllarında ve aklıma gelmeyen bir sürü konserlerine gittim. albümlerini çıkar çıkmaz alırdım posterleri falan duvarlarımdaydı. 2006da dinlemeye başladım kits, bpgy, romantizma albümleri cidden çok iyiydi. hatta pesimist orkestrası ile yaptığı parçalarda harikaydı keşke o tarz bişeylere yönelseydi de en azından şuan ki tarzına gitmezdi. sonradan tarzı değişince dinlemeyi bıraktım ve herkese hitap etmeye başladı. mf kültürü vardı hepimizin bir mahlası, facebook ortamı vs. tanım olarak ise artık dinlemediğim ara ara eski şarkılarını dilime dolanıp açıp dinlediğim melankolik rap - arabesk rap de denilebilir- yapan müzisyendir nokta.

basitce onu sevmediginizi soylerseniz, hayranlari yorumlarda,

"sevmiyorsun, ama sagopa bir balcik
sen sagopanin mabadinda ters donmus bir kilcik"

tarzi sagopa sozlerini paylasip, "ne demek sevmiyosun ulooyn", "kiskancc", "ustad o sen ananin karninda sperm iken o namaz kilin yoga yapmayin der idi!!" yazarlar.

o kadar toxic hayran kitlesi vardir, ve kendisi de o kadar egoist bir adamdir ki, allah dusmanimin basina vermesin boyle tipleri.