şair olmanın zorlukları

olduğumdan değil, sadece tahmin ediyorum, sayfalar dolusu bir duyguyu, bir düşünceyi azalta azalta dört satıra sığdırmak zor olmalı... gece gündüz kâfiye düşünmek, üslubunu belirlemek, üslup yaratmak, zor olmalı... kısa yaşayacağını bilmek, zor olmalı.
ömrünü şiire adayıp şair sayılmamak, işte en zoru o!

meriç derler "hayır şairim ben" diyemezsin.

şair olmanın zorluğu: o kadar kalabalığın içinde kendinde sakladığın ve hiç kimseye anlatamadığın o duyguları kağıda yansıtmak .

tanınmış şairlere yorum yapmak suretiyle, bir algoritmaya kelimeler versek o da yapar yada tek vasfı şiir yazmak bir olayı yok gibi saçma sapan yorum yapan, şaire ve şiire hiç saygısı olmayan anlamayı bırak edebiyattan yoksun kişiler o kadar heves kırıcı * yorumlar yapıyorlar ki şairi anlamak istemiyorlar bana sorarsanız en kötüsü budur.

ölünce değer görmek olabilir. ya da sadece gösteriş uğruna alıntılanmaları..

şiir artık şarkılarda arkadaşım o yüzden güncel şiir okumaktan çok şarkı dinliyorsun. şu şarkıcıların da bir şair kadar zorluk yaşadığını sanmıyorum. eskiden, şiir popülerken o şairlerin de pek zorluk yaşadığını sanmıyorum. kendilerine zorluk çıkarmalarına bir şey diyemem. modern çağda şiir kitabı yayımlayarak geçinmeyi planlayan insanın yaşadığı zorluk olsa gerek mevzubahis zorluk.

gün aşırı ilham perilerini beklemek. laf aramızda bazı şairlerin perileri pek bir sürtük. sonra vay efendim şiir üretimi yerlerde. pekâlâ öyle olur. ilham perisi edepli olsa her yer şiir her şair atölye. beklemek zor. aşüfte bekleyişi çok zor.

hepsi olmasa bile çoğu şairin ilham kaynağı aşktır. aşk ise beraberinde acıyı getirir ve bu acıyı anlatmak istersin ama anlatamazsın veya anlamazlar. o yüzden kağıda dökersin hissettiklerini ve her okuduğunda aynı duyguları defalarca yaşatır sana.