sanatsal faaliyetlerle uğraşmak

düşündümde aslında hayatımı sanat üzerine kurabilirim, çünkü hayatımın en relax, zamanı unuttuğum anlar sanatla uğraştığım zamanlardı. fotoğraf çekmek, çömlek seramik yapmak, bir şeyler karalamak, dijital çizim, edebiyatta deneme yazıları yazmak, çocukken annemin iş yerinde sürekli kağıtları çizip boyayıp kesmek, yazıcıdan bir şeyler çıkarmak (sahte 5 lira bile yapmışım ahhahah). sanki ruhum ve bedenim olması gereken yerdeymiş gibi hissediyor bu anlarda. ona rağmen ben salak gibi unutuyorum bunu, ondan sonra panda niye depresif, acaba neden???
sosyallik istiyor, yaratıcılığını göstermek istiyor birilerine, öyle tek başına sıkılıyor başka yaratıcı beyinlerle tanışmak istiyor.