sanki babamın romanı

bir gültekin emre kitabıdır.

daha önce hiç okumadığım bir yazardır gültekin emre. bu kitabına da tamamen şans eseri rast geldim. kitabı okuduktan sonra yazar hakkında yazılan övgü dolu cümlelere pek anlam veremedim. kötü bir kitap değildi ama sıradandan öte de bulmadım kitabı.

kitap bir uçak yolculuğu esnasında geçiyor. ama elbette ki sadece bu uçak yolculuğunu anlatıyor. uçak yolculuğu ile yazarın kişisel hikayesinin örtüştüğü bir hikaye anlatılan.

dünyada en çok merak ettiğim şeylerden biri bir uçağın irtifa kaybetmeye başladığı an ile yere çakıldığı an arasında neler yaşanacağıdır. umarım bunu öğrenme şansım hiç olmaz ve merak etmeye devam ederim.

kitapta da anlatıcı irtifa kaybeden bir uçağın içinde. bir yandan da dünyayı geziyor zihninde ve biz de ona eşlik ediyoruz. bu esnada da kendi hikayesine tanık oluyoruz anlatıcının. aslında ortada bir hikaye de yok. bir anlamda bir muhasebe yazarın yaptığı. bir nevi iç döküş.

kitap beni çok etkilemedi açıkçası. okurken sıkılmadım ama okumasam da eksik kalmazdım bence.