sarılacak kimsesi olmayan insan

sorun o insandadır.
eğer "normal" bir insansanız, elbet size sarılmak isteyecek birileri vardır.
ya siz görmüyorsunuzdur ya da gerçekten kötü bir insansınızdır ve sarılmaya bile layık değilsinizdir.

sarılma ihtiyacı hissetmeyen insan da olabilir.
(bkz: prada black)

öyle duygusal yorgunlukla birine sarılayım, kötü günler geçiriyorum aman bi sarılmak iyi gelir gibi inançlarım da isteklerim de yok benim. he başını omzuma koyup ağlayan, vedalaşırken son kez sarılan, uzunca bi süre görüşmeyip sonra buluşunca sarılan tanıdığım kimseler var ama ben öyle biri değilim. snop ve soğuk nevale olduğumdan yakınlarım pek yaklaşmazlar bana.

seks için sarılırım ama bak yalan yok ya da dolgun memeli, ince belli, geniş kalçalı bi hatunsa karşımdaki özellikle sarılmak isterim. o sıcaklığı hissetmek hoş oluyo.

sarılgan ve memeli kızlar eklesin.

ben değilim hiç kimse olmazsa bir adet kedo ile bir adet köpişim var.

olabilir. veya böyle hissedebilir insan. ancak düşününce de anlayacaktır ki, her sarılanın bir sardığı var ve belki böyle hisseden kendini saracak olanla henüz karşılaşmadı. kimbilir. çünkü süreç bu ve böyleyse, sarılacak kimsesi olmayanlar kadar saracak kimsesi olmayanlar da var.. ve onlar da bekliyor, arıyorlar..
(bu sene de amma sarma yaptı diyene de katılırım. :)
sizde hemen de hüzne bağlamayın işte yav.. hayat akıyor.. sarılmış gördükleriniz de dün sizin gibiydi.. ( ve bu cansiperane güzinaplalık yufka yürekliliği de hep bana kalmasın, bi el atılsın yav :)

#3692074

sarılınanlar saranları asla sarmazlar.

(bkz: poetika özlü sözleri)

gelsin ben sarılırım. sarılmanın terapi gücüne inanırım.

annem hariç kimseye gerçek manada can- ı gönülden ve içten sarılmadım. annem uzaktaysa benim bu ama bu da bir tercih.
sarılacak insan çok sarılmaya değecek kimse yok.

yazıktır o insana.
sarılmak dünyanın en güzel eylemi yav. insan sarılmaktan mahrum kalmamalı bence.
gönlümüzce sarılabildiğimiz insanlar olsun etrafımızda. benim ruhum çekildi bi süredir temassızlıktan.