şarkıda duygusallık için sesini tiftik keçisi gibi titretmek

bazı pop şarkıcılarının yaptığı şeydir. gerekli midir diye sorarsanız, gerekli görmüşler ki yapıyorlar. fakat garip kaçıyor biraz. seslerini aynı frekans ve genlikte çıkardıklarında da kötü çıkmıyor sesleri. gel gör ki ne düşünüp planlıyorlarsa bir kuzu, bir koyun, bir tiftik keçisi misâli titriyor o ses telleri. ''meeeeee!!'', ''meeeee!'' sesleri çınlıyor bir yerden sonra kulağınızda. şarkıyı söyleyen sanki söylemiyor da koyun otlatıyor, dinleyen de dinlemiyor da ormanda bir ağaca uzanmış etrafı dinliyor adeta. seslerine duygusallık katmak, olayı acıklı hâle getirmek adına yapılıyor bu hamleler evet. fakat dozunu ayarlamadıkça şarkıyı ve şarkıcıyı daha da iticileştiriyor.

öyleleri var ki o an o ortama ışınlanıp adamın/kadının kafasını okşamak, biraz yiyecek bir şeyler vermek, hava soğuksa ısı kaynağını güçlendirmek tarzı hamlelere girişesi geliyor insanın. ne oluyor kardeşim böyle tiftik keçisi gibi titretince sesini? gizliden maaş artışı mı yapıyorlar? eğer öyleyse ben vereyim cebimden ne gelirse elimden. yeter ki bırakın şu ses titretme işini. paranız da var zaten, zenginlik içinde yüzüyorsunuz. yardım çığlığı desen yardım çığlığı değil. sonuçta yardıma gereksinim duyunca tanıdıklarına veya ülkenin ileri gelenlerine söylerler, çözerler mevzuyu. niye meelesinler?

işin özü, garip böyle şeyler azizim. adam gibi söyleyin şarkınızı, dağılın nereye dağılıyorsanız. bana köy otlaklarındaki hayvanları ziyaret eden şehirli deneyimleri yaşatmanıza gerek yok. titremesin o sesler. bir sakin olun. meramınız neyse tane tane anlatın. hayvansı değil insansı seslerle hitap edip iletişim kuralım birbirimizle. öteki türlüsü anlaşılmıyor, zahmet çekiliyor. yapmayın etmeyin a dostlar.

rakçısı bile yapar, tezek kokulu yarim diiverde tam olsun