seçim öncesi verilen sözler tutulmadı

seçimden önce öyle sözler verdiler ki, bir ara mars’a metrobüs hattı çekileceğini bile bekler hale geldik. "her eve bir buzdolabı, her sokakta bir havuz, her vatandaşa bir maaşsızlık maaşı!" dediler. biz de saf saf, "vay be, bu sefer galiba gerçekten değişecek her şey," diye düşündük. meğer değişen tek şey, vaatlerin rüzgârıyla uçuşan seçim afişleriymiş.

bir tanesi çıktı, "mazotu çiftçiye sudan ucuz yapacağız!" dedi. seçim bitti, çiftçi hâlâ tarlaya traktörle değil dua ile gidiyor. öbürü, "gençlere ücretsiz ev, iş, araba!" dedi. şu an gençler ev değil, ev arkadaşı arıyor. o da yetmedi, ev arkadaşı artık üç kişi: biri kira için, biri fatura için, biri psikolojik destek için.

bir başkası mikrofonu eline aldı, öyle bir konuştu ki, zannettik seçimden sonra hep beraber isviçre vatandaşı olacağız. o kadar özgür, o kadar refah içinde. şu an özgürlük desen; sadece fişsiz simit alabiliyoruz. refah desen; çay içerken şeker atmaya korkuyoruz.

ama en güzeli neydi biliyor musun? seçimden sonra tüm o sözleri verenlerin bir anda hafızası gitti. alzheimer değil bu, seçimsel unutkanlık! halk unutmaz dediler, unuttuğumuz tek şey, bu sözlerin neden bu kadar tanıdık geldiği. çünkü geçen seçimde de aynısını yaşamıştık, ondan.

yani sevgili vatandaş, seçim vaadiyle doymazsın. olsa olsa vaat çok, vade uzun olur. ha bir de son olarak, seçimden önce “herkesin yüzü gülecek” demişlerdi ya… şimdi sadece mizahçılar gülüyor, o da karanlıkta.

sözlerin yerine getirileceğini mi düşünüyormuş?

hadi canım, bak sen şu işe, hiç mi tutulmadı dememiz mi lazım anlamadık ki?
kardeşim siz nasıl siyasetcisiniz ya. işiniz gücünüz yalan dolan olduğu halde bir başka siyasetçiden nasıl olurda sözünde durmasını beklersiniz. enteresan enteresan işler ya.

bu siyasal islamcılar kadar kandırılan başka tayfa yok.
bu sefer de birbirlerini kandırmışlar*

eeeee?