şehrin yalnız insanları

şehrin kalabalığında kaybolmuş insanlardır. kimsesizdirler, görmezden gelinirler. bazen bir cafede, bazen bir parkın bankında bazen de bir yürüyüş esnasında karşılaşabilirsiniz. çekinmeyin selam verin.

yalnız değiller, ama kendilerini yalnız zannediyorlar. güneşin, ayın, yıldızların olduğu bir evrende hiç kimse yalnız değildir* sadece kendini bulamamış insanlar vardır..

ararsan bulamazsın
bulduğunda ise kaybedersin kendini
artık sen evren olmuşsundur
geride kalmıştır kendin
bir serçe kuşu olmuşsundur
minik, körpe, nazik, nazenin, içi yaşam dolu
güneşin ışığı altında cıvıldayan
gam, keder kalmamıştır
ağaçlar evin
yollar nimetlerle dolu yemeklerin
gökyüzü baharın olmuştur artık
bir gün herkes mutlu olacak...

şu an benim bulunduğun durum herkes ailesinin yanına döndü bi ben kaldım burada