ezan okununca aziz allah diyen ateist

hem ayranim dokulmesin hem bi yerlerime bisey olmasin diyen iyi kalpli ateisttir.

müslümanım ama velev ki ateist olsam ezanda gelen o coşkuyla cidden yine ciğerimden gelecek şekilde aziz allah derim. çünkü bu durum türk’e mehter marşı açmışsın hissiyatı veriyor. yani bence öyle.

bu aileden görmüş olduğu bir durum olabilir, yani bazı durumlarda inancımız haricinde alışkanlıklarımız ile eylemlerimizi yaptığımız için, ezan okununca aziz allah demek, ne bileyim korktuğu an allah demek vs gibi sözcükleri alışkanlık sonucu söyleyebilir. yani bir kelimeyi kullanmaktan önce, o kelimeyi ne amaçla kullandığımız ve neden kullandığımız çok mühim.

şey gibi bu, dinde var olan ameller niyetlere göredir olayı gibi. dinin bu mantığını severim ayrıca. yani zaten bir yaratıcı var ise birinin ne anlamda allah dediğini bilir siz hiç merak etmeyin. her allah diyene de güvenmeyiniz.

ayrıca günaydın sayın kıymetli okur.

bilinçaltının azizliğine uğramış ateist.

benim de "inşallah", "allah korusun" diyen hristiyan bir arkadaşım vardı. normal böyle şeyler. çok da şey etmeye gerek yok.

çocukken, ama böyle dört beş yaşındayken evimiz cami yakınındaydı. (o caminin minaresi yıkılmış 6 şubat depreminde) ezanı müezzin şerefeden okurdu. sesi ablamla benim uykumu getirirdi. annem dini bütün bir hoca kızıydı, ama türk işi müslüman, o zamanlar öyleydi, sonra hidayete erdi, mezar taşına fatiha falan istemeyecek hale geldi. karşıyaka mezarlığında taşında fatiha olmayan üç beş mezardan biridir mezarı.
bize ezan okunurken ne söylememiz gerektiğini öğretmişti: "aziz allah şefaat ya resullah". anlamını bilmeden uzun yıllar söyledik ablamla. üçüncü sınıfa doğru iman sarsılması oldu bende. mesela bayramlara gitmedim, andımızı okumadım, istiklal marşını söylemedim. antep'i ziyarete gelen bir büyük türk büyüğünü karşılamak için öğrencileri beş saat dik durdurdular yol kenarında, anarşi çıkardık. btb gelmiş geçmiş biz hala güreş tutuyorduk. iman sarsılması 7nci sınıfta (orta okul 2 oluyor o zamanlar) yerini total depreme bıraktı.
şimdi sadece inşallah ve maşallah diyorum. dilimiz çok eksik bir dil. birini takdir etme sözcüğü yok misal. takdir sözcüğü bile arapça. maşallah demeyip de ne diyeceğiz.