seninle başlamadı

çok okunan önemli bir kitaptır. kalıtsal aile travmalarının kim olduğumuza etkileri ve sorunların üstesinden gelebilmenin yolları alt başlığını içeren kapağıyla 2016 yayımlanmıştır.
mark wolynn yazarıdır. dilimize çeviren mine madenoğlu dur. bazı yazarlara göre bu kitap , geleneksel psikoterapinin, ilaçların ve diğer müdahale yöntemlerinin uzun süredir çözemediği zorlukların ortadan kaldırılmasında dönüştürücü bir yaklaşım sunmaktadır.

aile sistemiyle ilgili anlatımı oldukça basit olan kitaptır. birkaç sene önce öylesine denk gelmiştim ve tüm yaşama bakışımın değiştiği zamanlardı bazı sorularıma cevaplar da bulmuştum. ''ben'' olmayı fazla abartan ve koskoca insanlığı psikolojinizi düzelteceğiz diye ben merkezciliğe iten hastalıklı modern toplum psikolojisinin doğurduğu kişisel gelişim kitaplarından biri olduğunu düşünüp ön yargıyla yaklaştığım için de kızmıştım kendime. o zamandan beri denk gelen ve biraz olsun okuma isteği uyandıran her kitaba şans vermeyi öğrendim, nereden ne öğreneceğimiz hiç belli olmuyor ve hayat bize öğretmek istediğiyle ilgili ipuçlarını mutlaka sunuyor...

açıklayamadığınız ve döngü halini almış şeyler yaşıyorsanız bir göz atmanızda fayda olacağını düşündüğüm kitap.

yeni bitirdiğim, güzel ve akıcı kitap. son okuduğum kişisel gelişim kitapları hep aynı konuyu farklı şekilde anlattığı için ben okurken biraz sıkıldım. kader motifi, şema terapisi gibi kavramlarla aynı yani psikolojinin özünde kendini tekrarlayan, kolektif birikimler olduğunu anlatan bir kitap. bu yaklaşım ile ilgili bilgi edinmek isteyenlere faydalı olacağını düşünüyorum.

özellikle bahsettikleri ' çekirdek dil' rahatsız olduğumuz şeyi dile getirirken kullandığımız kelimelere odaklanıyor.
'uyursam donacağım' diyen kadın uyku problemi nedeniyle başvurduğu klinikte çekirdek dil önergesi ile travmasını fark ediyor. amcasının yıllar önce elektrik arızası nedeniyle karlı bir kış günü evden ayrılması ve donarak hayatını kaybetmesi buna örnek. olay travmatik olduğu için aile içinde pek konuşulmuyor ama travma olarak dna'sına işleniyor.

fiziksel özelliklerimizin ve huylarımızın çeşitli aile büyüklerine benzediğine dair cümleleri hepimiz duymuşuzdur çevremizden. eksik kalan bir şeyler vardır bu benzerliklerde:korkular ve travmalar. seninle başlamadı kitabı bu iki kavram üzerinde durmaktadır. sahip olduğumuz korkuların ve ya travmaları bize değilde belki de geçmişte bu durumları yaşayan atalarımıza ait olduğunu anlatmaktadır. çünkü bizim olmamızı sağlayan yumurta hücresi annemiz annesinin karnındayken oluşmaktadır. epigenetik ilkesi ile de bizimle beraber günümüze yansımaktadır. peki bu korkular nerede gizlidir derseniz kullandığımız sözcüklerde, kurduğumuz cümlelerde. çekirdek dilimiz kırmamız gereken geçmişin korku zincirinin anahtarıdır. kendini arayış yolunda olup da görmeye hazır olanlar için kesinlikle okunması gereken bir kitap. kendi yolculuğumda derinden sarsıldığım ve iyi ki okudum dediğim bir kitaptır seninle başlamadı.

mark wolynn’ın yazdığı bir psikoloji kategorisinde kitap.

öncelikle şu ana kadar okuduğum en iyi psikoloji kitaplarından biri. yazar wolynn özellikle travmalar, depresyon, anksiyete üzerine uzmanlaşmış bir psikolog. kitapta şunu savunuyor: şu an anlamlandıramadığımız duygular , seninle başlamadı.

evet efendim; yazar , travmaların, tercihlerin en az 3 nesil devam ettiği ve nesilden nesile aktarıldığını savunur. mesela babanızı eleştirirken, babanız gibi biriyle evlenmeniz, annenizle ve hatta büyükannenizle aynı tercihlerde bulunduğunuzu, yani farkında olmadan onun hatalarını tekrarladığınızı söyler. kızlar annelerinin kaderini yaşarmış deriz ya, aynen öyle bir durumu savunuyor.

kitabın içinde çok ilginç vakalar var. yazar, kendi seanslarından ve hastalarından örnekler veriyor.mesela jesse’nin öyküsü var; uykusuzluktan muzdarip. bu da 18 yaşına bastığı zaman başlıyor. yapılan seanslarda, hiç tanımadığı amcasının, kendi ile aynı yaşta, kendisi de doğmadan önce donarak ölmesi, onun da aynı yaşta gece titremeleri ve uykusuzluk çekmesine neden olmuştur. jesse uyumaktan korkuyordu; çünkü uyursa öleceğini düşünüyordu; tıpkı donarak ölen amcası gibi.

kendimle ilgili de bir cevap buldum kitapta. hiçbir yere ait hissetmeme hissinin nedenini. bir vakada ailesi sürgün ile gelen bir hastada da aynı şey vuku buluyor. büyükanneleri ve dedeleri, vatanlarından koparılmış ve bilmedikleri ‘kendilerini ait hissetmedikleri’ topraklarda yaşamak zorunda kalmışlar. bu da , bir kısmı kafkasya bir kısmı bulgaristan’dan göç eden ailemin hisleri olmalıydı; bu da bende vuku buldu.

yazarın yazdığı önsözü mutlaka okuyun. özetle geçersem; yazar da görme kaybı yaşamasıyla, her işini bırakıp, kendini bulmak için doğuya gidiyor. orada gittiği iki guru da anlaşmış gibi kendisine : ailenle aranı düzelt, diyor. sonrasında ailesi ile arasını düzeltip, onlarla zaman geçirip, geçmişteki olayları sorgulayınca görme kaybının da düzeldiğini görüyor.

ben biraz üstün körü anlattım. okuduğum ve tekrar okuyacağım bir kitap. kendinizle ilgili sorulara cevap bulabilir en azından çıkış yolunu bulabilirsiniz.