serbest kürsü (kitap)

bir alejandro zambra kitabıdır.

alejandro zambra okurken insan kendini latin amerika edebiyatının müstehzi dalgaları arasında yüzer gibi hissediyor. bu cümle için kusura bakmayın. yoğun edebiyata maruz kalmanın verdiği bir coşku halinde yazdım onu.

kitap üç ana bölümden oluşuyor. birinci bölüm olan sözlü otoportrelerde yazar konuşmacı olarak davet edildiği ve aslında davet edildiği bu yer kendi okulu olduğu için ve insanın kendi evine davet edilmesinde hüzünlü bir taraf gördüğü için bir hüzünlü olduğu konuşmalar yapıyor edebiyat üstüne. özellikle de kitaba adını veren kısımda kendi seçtiği bir konuda konuşmasının istenmesi beni bile oldukça gerdi.

ikinci bölüm olan yerin kulağı var’da yazar yayımlanmasını pek de istemediği ama saklamaktan da hazzetmediği bazı öyküleri paylaşmış ama bu yazılar yazarın iddia ettiği kadar kötü değil elbette.

son bölüm olan aile sözlüğünde de ise hikaye genellikle eşi ve çocuğu ile dolu yazılar barındırıyor. özellikle bir insanı tercüme etmek bölümleri beni çok etkiledi. yüzümde hep bir gülümseme ile okudum bu bölümleri.

alejandro zambra bana bazen alberto manguel’i hatırlatıyor, özellikle de bu kitabıyla.