kuran kursu

yazları kuran kursuna göndermek bizimkileri kesmediği icin, 10 yasindayken suleymancilarin yatili medresesine verildim. 7 sene boyunca sarf, nahiv, kelam, tefsir, hadis, siyer, fıkıh ve ilmihal eğitimi alip hoca oldum. yaşadıklarım çok uzun hikâye.
sonuç?
üniversite yıllarında bile hala hoca hanımdım. neyse fazla muhabbet tez ayrılık getirdi, şimdi ignostigim*
şimdilerde babam tarafından müftü müftü gezdiriliyorum. tekrar dine döneyim diye.*
3 yıl sonrası düzeltme: artık apateistim.

çocukluk travmalarımın çoğu kur'an kursu yüzünden. cuma günleri sabah erkenden camide erkeklerin namaz kılacağı yeri temizleten bir hocamız vardı. sinir oluyordum. normalde 10'da gittiğimiz kursa cuma günleri 8'de çağırıyordu bizi sırf temizlik yapalım diye. neymiş erkekler temiz yerde namaz kılacakmış.

genelde dinsizlerin iftiralarına uğrayan yerler. sahi niye bu kadar batıyor bu insanlara kuran kursları? bir sürü çocuk var severek gider. küçükken yaşanan birkaç olumsuzluk sizi düşman ediyorsa bin katını okullarda yaşamışızdır. neden okullara düşman olmuyorsunuz?

13 temmuz 2021’de yine bir kuran kursunda bir “çocuğun” darp edildiği haberi çıktı. şimdi bir biyoloji mezununun eğitim vermesi için (ister özel, ister kamu okulu olsun) pedagojik formasyona tabi tutulması gerekiyor.

bu kurslarda hiç bir eğitim verme yeterliliği sınanmamış “cami hocalarının” kuran’ın her kelamına en derinden vakıf olduğunu düşünsek bile hiç bir yeterliliğini kanıtlamadan küçücük dimaha nasıl dokunmasını bekliyorsun?

cevabı boş boş konuşmak, goygoyculuk yapmaksa bilimsel de değildir. dini eğitimin (öğreti değil) en üst mertebesi ilahiyat fakültesi ise bu şahısların hangi ilahiyatçı ile fikir alışverişi “yapabilir yeterliliği” olduğu da sorgulanmalıdır ki; sorgulanmadığı gibi kursların büyük bölümümün “duygusal” sebeplerle açıldığı bir çoklarının tanık olduğu durumdur.

derseniz öğretmen dayak atmadı mı; attı, elleri kırılmalıydı. bir çocuğun istediğin gibi davranmaması ile bir yetişkinin istediğin gibi davranmaması arasındaki tek fark çocuğun masum duygularına fikren de tecavüz edilebiliyor olması.

imza: çocuk babası

tam kurana geçerdim okul başlardı,okul biter kursa başlar tam kurana geçerdim okul başlardı,okul biter tam ku-.... gibi bir paylaşım görmüştüm.

hayatımın en eğlenceli ve verimli yıllarıydı. camı hocasının ismi mustafa idi esiyle birlikte ders verirlerdi .bize çok iyi davranırlardı. bugün okuduysam üniversite mezunu isem bi mesleğim varsa o hocanın sayesindedir. babamı çağırıp " bu çocuğun kapasitesi yüksek mutlaka okutun" demiş. babam da bu tavsiyeyi dinlemiş. yaşıyorsa allah uzun ömür versin vefat ettiyse nur içinde yatsın.

küçükken gönderilmeyi red ettiğim yaz aktivitesi. tüm arkadaşlarım gittiği saatlerde mahallede dönmelerini boş boş beklemek sıkıcı olsa da gitmediğim için çok mutluyum. müslüman olan ailem de hiç baskı kurmadı bana bu konuda, haklarını yemek istemem. arkadaşlarımın geldiği zaman hep birlikte geçirdiğimiz zamanların güzelliği hala aklımda. ilerleyen yazlarda arkadaşlarımın ellerinde kitapları camiden çıkıp mahalleye dönmelerini beklerken, kitaplarla süsledim ben balkonda geçen zamanımı... daha verimli, güvenli ve eğitici olduğuna hiç şüphe yok.

çocukların gönderilmesini tasvip etmediğim yerlerdir, zaten çocuğumu bu ülkenin bir camiisine de göndermeyeceğim, bu ülkenin imamının arkasında da namaz kıldırtmayacağım. eğer çocuklarınızın kuran eğitimi almasını istiyorsanız, işi/icraati kendiniz başlatın ve kendiniz öğrenin, sonra da çocuğunuza öğretin. hadi zor geldi diyelim, artık modern çağdayız. bilgiye ulaşmak çok kolay, aç youtube'dan bir video ve öğren, o da mı olmadı istiyorsanız udemy'den fusha arapça kursu alabilirsiniz.

çocukken arkadaşlarım gidiyor diye heves edip gitmek istediğimde babam ve annemden gelen; boş yapma, bakışı sonucu gidemediğim yer.

çocukken bir gün gittiğim şey. hoca eniştemdi. ikinci gün firar edip dayımın tavuklarını yemledim. kümesi açıp tavukları azat ettim. o akşam "bu çocuk okumaz" dediler ve kurstan azat oldum. annem de, annesine karşı koyamadığı için bizi (ablamla beni ) yollamış. ablamı da eziyetten kurtardım. annem sıkı sıkıya babama söylememizi öğütledi. babam çocuklarının camilerin yakınına bile gitmesine kızardı ve evet müslümandı.
ensar vakfı, kurslar, okul adı altındaki külliyelerde ortaya çıkan çocuk tacizleri, tecavüzleri sonrasında çocukları oralara göndermek büyük cesaret ister. ya da normal karşılıyorsunuz demektir.

o kadar donanımsız insanlar hoca olarak görevli ki, ben çocuğumu göndermekten imtina ederdim.

şükür ailem tarafından böyle bir zorlamaya ve baskıya maruz kalmadım. bu hususta çok şanslıydım.

cumalara götürmek isteyen aile büyüklerime gitmek istemediğimi, hoşlanmadığımı söyleyebiliyordum. ibadetin kendisi dahi istemediğim, hoşlanmadığım bir şeydi.
dinsizlik benim için bir karar değil sanki bir karakterdi. mecburiyetti.
dine hiçbir zaman dahil olmadığım için çıkmak gibi bir olayım da olmadı.

mahalledeki arkadaşlarım yaz aylarında yatılı kuran kursuna giderlerdi. bir kaç hafta sonra dayanamaz psikolijileri bozulmuş halde geri dönerlerdi.
bir kaç tanesi mahalleye geri döndüğünde psikolojik boşalma yaşayıp ağlamış ve hapis hayatı benzetmesi yapmıştı. her ne kadar küçük bir çocuk olsam da onları anlayabiliyordum. geçti, artık üzülmeyin diyerek teselli etmeye çalışıyordum..

yazları giderdik. elif ba ile arap alfabesini öğrenir, elif ba'dan sonra kur'an'ı okumaya çalışırdık. kursta dağıtılan meyve suları simit ve poğaçalar ayrı bir güzeldi. teneffüste de cami avlusunda top oynardık. ortaokul 1'e kadar gittim sonrasında da kendim kuran okuyordum evde.

kucukken aile dayatmasi ile gidip alfabeden ileri gidilemeden geri donulen yerdir.

her sene giderken ayrı dönerken ayrı ağlıyordum, yatılı gidiyordum bir de. şimdi yaş gitti gidemiyorum ama özlüyorum. çok iyi kurslarda çok iyi hocalara denk geldim.

ülkede din hakkında toplumsal olarak oluşan genel kanı ve gözlemlenen gerçeklik düşünüldüğünde, bu türden "kurs" ların ne işe yarayıp ne sonuçlar yarattığı toplumsal olarak kuşaklarca deneyimlenmiştir. arap kültür, dil ve geleneklerinin, araplaşma ve araplaştırmanın, din sanılması yanılgısı terkedilmediği sürece başka bir sonuç da alınamaz. "kuran kursu" ile başlayan süreç bugün "kuran müslümanlığı" nın islam olmadığını, "bize kuran yeter" diyenlerin kafir ilan edildiği bir sürece evrilmiştir. islam, önceki dinlere yönelterek kendisine varlık nedeni yarattığı, "ruhban aracı din tacirliği" ni kendisi kurumlaştırmış durumdadır. kuranın da tek başına yetmezliğini ileri sürüp, kendi varlık referanslarını kendisi yıkmıştır.