sergei alexandrovich yesenin

hiçliğin içine doğmak, şüphesiz yesenin hakkında tek bir şey söyleyecek olsam söyleyebileceğim şey bu olurdu. şiirlerinde doğanın canlılığını, acıyı ve zaman zaman insanın ruhuna çöken karanlığı öyle güzel ifade etmiştir ki onun dizelerinden okuyunca acı bile insanın boğazına bir taş gibi oturmadan su gibi akıp gider. eleştiri barındıran pek çok şiiri de mevcut ama pek azı dilimize çevrilmiş. bendler'da dile getirdiği üzere yurt sevgisi ona hep derin bir acı vermiştir. genç yaşında kendini asarak intihar etmiştir ve ölmeden önce yakın dostu olan mayakovski'ye kendi kanıyla yazdığı bir veda şiiri bırakmıştır. şiirde vadedilen buluşma ise yesenin'in intiharından beş yıl sonra mayakovski'nin kendini vurmasıyla gerçekleşir. içindeki boşluğa rağmen görmeye değecek bir güzelliği aramak ve sonunda kendi kendine yenilmek, bazen bütün mesele bundan ibarettir.

--- alıntı ---

kara adam
murdar bir kitapta gezdiriyor parmağını
ve yüzüme mırıldanıyor burnundan
ölünün başucunda bir rahip gibi
bildiriyor bana yaşamını
bir düzenbazın, sefihin,
acıyı ve dehşeti yığıyor ruhuma

--- alıntı ---

(bkz: hooligan's confession)
(bkz: prayer for the first forty days of the dead)
(bkz: the birch tree)
(bkz: ı don't pity, don't call, don't cry)
(bkz: the scarlet of the dawn)

bileklerini kesip kendi kanıyla bir şiir yazıp intihar eden şair

o kanlı şiir;

elveda sevgili dostum elveda,
sen kökleri içimde uzanan..
ayrılık yazılmış alnımıza
ilerde gene karşılaşırız inan..

elveda dostum, el sıkışmadan
sessizce.. ne keder ne tasa gerek:
ölmek yeni bir şey değildir bu dünyada
ama yaşamak da yeni bir şey olmasa gerek.

sergei alexandrovich yesenin

sadece 30 yıl yaşamış rus şairdir.
1895/ 1925 yılları arasında yaşamıştır.
şiirlerindeki varoluş sancısı ve hiçliğin emâreleri gözle görülür niteliktedir.
şiirleri umutsuz olduğu kadar da keskindir.

çiftçi bir ailenin çocuğu olarak doğmuş, şiir yazmaya ise 9 yaşında başlamıştır.
gerçi 9 yaşında bir insanın şiir yazma kabiliyetinin sağlam bir temel üzerine inşa edilemeyeceği ise yadsınamayacak bir düzlemdedir.

şiir yazmak için salt kelimeleri bilmek yetmez, kafiyeleri bilmek yetmez, taklit edilemez bir dünya yaratabilmek gerekir, 9 yaşında bir insanın şiir anlayışı istisnalâr haricinde kafiyelerden öte gidemeyebilir.

intihar ederek yaşama veda eden ve kanıyla mayakovski'ye şiir yazan şairin dilimize çevrilen kitapları şöyledir;

sönüyor al kanatları
gün batımının
bir kabadayının itirafları




buradan