1.
yıl 2003 gamze özçelik ve okan yalabık hayranlığının artığı dizi.
adı üstünde serseri ömer'in zengin kızı sibel'in çantasını kaçıran hırsızdan dayak yiyip kurtardım ayağına yatması, peşinde olan adamdan kaçayım derken tekrardan kız ile karşılaşması sonrasında gelişen aşklı meşkli konuları anlatan dizidir.
adı üstünde serseri ömer'in zengin kızı sibel'in çantasını kaçıran hırsızdan dayak yiyip kurtardım ayağına yatması, peşinde olan adamdan kaçayım derken tekrardan kız ile karşılaşması sonrasında gelişen aşklı meşkli konuları anlatan dizidir.
devamını gör...
2.
2003-2004 yılları arasında yayınlanmış dizi.
sene 2017. herkes evine dönmüş, ben bütlere kalmışım. o zamanlar yalnız kalmaya şimdiki kadar büyük bir tolerans gösteremediğimden olsa gerek nevrotik takılıyorum. derken karşıma çıkan okan yalabık fotoğrafı sayesinde böyle bir dizinin varlığı geldi aklıma. küçüklüğümden kare kare bir şeyler hatırladım. birkaç bölüm izleyeyim dedim ama birkaç gün içinde bitirdim manyak gibi.
ben 90'lar ve ona ait birçok şeyin uğurlandığı yıllarda çocuk olduğum için 2000'lerin başındaki yapımlar, şarkılar daha yakın geliyor. şahit olduğum nostaljiyi diğerlerine yeğlerim. bana ne 70'lerden. bu dizide de o döneme dair birçok şey görmek beni kendisine çekti. açıkçası ömer ve sibel aşkı falan umrumda olmadı çünkü cep telefonu kullanımına yeterince adapte olabilselerdi aralarında hiçbir sorun olmayacaktı. devamlı yanlış anlaşılmalar falan.. en sevdiğim karakter ömer'in annesi zehra'ydı. zaten zeynep eronat'ı genel olarak çok severim. ses tonu, insana kendini güvende hissettiren anaçlığı ve sakinliği çok hoş. bazı bölümler bahçede bir hikaye anlattığı sahnelerde büyülenirdim.
ayrıca bana muhteşem birkaç şarkı kattı bu dizi. seyredene kadar ibrahim tatlıses'in bir şarkısını bu kadar beğenebileceğimi bilmiyordum mesela:
sene 2017. herkes evine dönmüş, ben bütlere kalmışım. o zamanlar yalnız kalmaya şimdiki kadar büyük bir tolerans gösteremediğimden olsa gerek nevrotik takılıyorum. derken karşıma çıkan okan yalabık fotoğrafı sayesinde böyle bir dizinin varlığı geldi aklıma. küçüklüğümden kare kare bir şeyler hatırladım. birkaç bölüm izleyeyim dedim ama birkaç gün içinde bitirdim manyak gibi.
ben 90'lar ve ona ait birçok şeyin uğurlandığı yıllarda çocuk olduğum için 2000'lerin başındaki yapımlar, şarkılar daha yakın geliyor. şahit olduğum nostaljiyi diğerlerine yeğlerim. bana ne 70'lerden. bu dizide de o döneme dair birçok şey görmek beni kendisine çekti. açıkçası ömer ve sibel aşkı falan umrumda olmadı çünkü cep telefonu kullanımına yeterince adapte olabilselerdi aralarında hiçbir sorun olmayacaktı. devamlı yanlış anlaşılmalar falan.. en sevdiğim karakter ömer'in annesi zehra'ydı. zaten zeynep eronat'ı genel olarak çok severim. ses tonu, insana kendini güvende hissettiren anaçlığı ve sakinliği çok hoş. bazı bölümler bahçede bir hikaye anlattığı sahnelerde büyülenirdim.
ayrıca bana muhteşem birkaç şarkı kattı bu dizi. seyredene kadar ibrahim tatlıses'in bir şarkısını bu kadar beğenebileceğimi bilmiyordum mesela:
devamını gör...