sessizlik vs konuşmak

söz ola kese savaşı -> (böyle ise konuşmak tercih edilebilir)
söz ola kestire başı -> (fakat böyle ise sessizlik tercih edilebilir)

her zaman sessizlik. konuşunca tatsızlık oluyor hep. sessizlik huzurlu, kavgasız, üzüntüsüz...

olduğun yere ve etrafındaki insanlara göre büründüğün kişilik.

konuşmak yerine sessizlik içerisinde kalıp dinlemeyi tercih ederim, özellikle de dinledikçe öğrenebileceğim bir ortamda bulunuyorsam, öyle bir yerde değilsem de mümkün oldukça çok durmamaya çalışırım.

ama sessizlik bu gibi durumlar dışında, cahillere karşı da yapılabilecek en güzel davranıştır, baktınız anlamıyor, sessizlik içerisinde kalın, kendisi kendi kendine öylece konuşuversin. bırakın o cahilliğini pekiştirsin bu konuda sürekli olarak seviye atlasın. o bilmediklerini biliyormuşçasına zırvalarken, siz de onun cahilliğinin sınırını tespit etmeye çalışırsınız.

bazı sessizlikliklerin ardında nice konuşmalar yatar, bazı konuşmaların öncesinde yatan sessizlik gibi. ikiside aynı özü içerir tek fark kullandıkları dildir.

sessizlik her zaman en güzel cevaptır bence