sevgili olmaktan korkmak

yıllarca sevmenin ve sevgilinin mutsuzluğa yol açması hadisesi sonrasında, "allah korusun ya yine sevgilim olursa?" durumuna girmektir.

ay evlerden ırak allah'ım nasip etme.

yaşanan kötü tecrübelerden sonra başa gelen olaydır.

saçmalıktır.
sıkılmak belki ama korkmak ? asla...

geçen günlerde bir arkadaşımın 5 senelik sevgilisinin son 6 aydır başka bir sevgilisi daha olduğunu öğrenince korkum daha da arttı.

sevgili olmaktan değilde ciddiye binmesinden korkmaktır.

sevgili olmaktan değil, sütyen kopçasını tek elle açamamaktan korkmaktır.

haklı korkudur. sevgililiğin sonu evlilik olmalıdır. eclenmeyeceksen sevgili olma, seks partner ol.

bir insanın yükünü almaya hazır mısın sorusuna cevap veremediğin bir noktadayken duyulan korkudur. zaten aşık da değilsindir. çünkü aşık olsan mantıklı sorular sorup, korku duyamazsın.

biliyorum zamanı değil ama artık çıksan mı kabuğundan ne gidebiliyorsun, ne kalabiliyorsun dedi arkadaşım
bazı ilişkiler böyle. aradaki bağın ne oldugu sevgili mi, arkadaşlık mı, zamanı doldurma mı hiç bilinmeyen, zaman geçtikçe daha da derinleşen, bir adım ötesi olmaz da geri de gidilmez hani öyl bir ilişki..
sevgilim desem benim olacak diyemiyorum, arkadaşım demek fazla yavan kalıyor.
bende diyorum ki işte korkuyorum. özeti bu

t: kişinin geçmiş yaşanmışlıklarını göz önünde bulundurarak, yaşamına dahil edememe durumudur.
ilişkiler, güvenmeme , arafta kalma, gördüklerimden sonra birini hayatıma almak mı asla dedirten durumlar, ekonomik olarak özgür olmama vb gibi bir çok şey yüzünden var olamıyor. birini değil kendinizi bulun, kendinizi yaşayın hayat kısa , toksik ilişkiler yaşamaktansa hiç yaşamamak mantıklı ve doğru olanı .

benim için bu korku, arkadaşım olan biri bana hissettiğinde oluşuyor. çünkü sonunda bir şey olurda kötü giderse arkadaşımı kaybetmek var. sonuç olarak her türlü yine arkadaşını kaybediyorsun.

fakbadilerin genel problemleri vol:1.

sevgili olmayınca da hayat tos pembe ve günler muhteşemde değil ama şimdi. arası olmalı.

sevgili olmaktan değil sevgili olmanın sorumluluğunu almaktan korkmaktır o. sevilmek güzel duygu da bunu ciddi ilişkiye dökmek insanın gözünü korkutuyor özellikle yalnızlığı seven biriyseniz.

biz ona kısaca(bkz: travma)diyoruz.

eskiden ilişki kurmanın bir zorunluluk olduğunu, işlerin kesin olduğundan emin olmayı çok isterdim. ama artık yaşadığım ilişkilere bir isim koymak beni çok geriyor, bir isim koyduğunda bitirmek daha zor, gelen sorumluluk hissi, beklentilerin oluşması vs.. zor geliyor insana, yaşlandım sanırım ilişki olayları için.

aslında amiyane adlandırmalar bana pek hoş gelmiyor. etiketler her zaman, fahiş nitelikteki kalitesiz durumları yansıtır. tanımlamak ve sınırlamak kadar gereksiz bir ahval yoktur. aşk, orospulaşmaktır, kendi benliğinden uzaklaşmaktır. kendini satmaktır düpedüz. kendi eksikliğinizin, sizlere kafayı yedirtecek boyutta tezahür etmesidir. "acaba dişim mi çürük, şu göbeğe bak, çocuğumun adı kesin bira olur, göğüslerim çok mu küçük yoksa"
eğer birbirinizi sevmeden evvel anlayamıyorsanız, bence bir an evvel siktirin gidin! aranızda zihinsel ve spiritüal bir bağ yoksa ve hayranlığınız yalnızca fiziksel estetik ve seksüel hazza dayalıysa; zamanın alıp götüreceği güzellik ve efor kavramları sona erdiğinde, az deforme olanın, diğerinin kıçına falsolu bir şekilde vuracağı gerçektir. ne güzel demişti bir yazar "ruhları sevin, nasılsa çürüyüp gidecek bedenleriniz ve güzelliğinizden geriye hiçbir şey kalmayacak. "

korkma demeyelim de hayal kırıklığı diyelim şunun adına. uzun zamandır pek hayal kurmadan yaklaşıyorum zaten insanlara.durduk yere aşk şarkıları yazdırmaya gerek yok ardından.

bizde öyleydik ama kandırıldık efendim, dikkat edin kadınlar çok sinsi, bir bakmışsın onun olmuşsun. (bkz: istediği erkeği yavaşça ağına çeken kadın)

galiba bu ben, realden sevgilim olmadı sanaldan yaşadım bir müddet birliktelik * şimdi ise realden kız arkadaş edinme konusunda bile adım atmıyorum, çevremde * kişilerle seviyeli uzaktan bir sohbet gerçekleştirip soğutuyorum…