sevilmek için çaba sarf etmeyen insan

muhtemelen zaten seviliyordur.

sonucu değiştiremeyecek insan.

ister kemal sunal filmi gibi romantik komedi aptalı ol, ister james bond gibi tavuğun içine dinleme cihazı yerleştiren gizemli bir tıktıkçı ol , isterse biri için kahrol, çıra gibi yan, öl , değişmez. sevilmiyorsan oturma organıyla kuş da tutsan yine sevilmezsin. çabalar boşa , mabel matiz'in şarkısı gibi kavşaklar yavşaklara dönüşür falan.

çünkü sizi ananız sever. bir de, o, değerini bilmediğiniz, belki de en güzeli, en yakışıklısı olmayan, ama sizi en çok, en mertçe sevip susmuş gitmiş, yolunu izini bir daha bulamayacağınız, o beğenmediğiniz karı/herif sever.

bu kadar. başka da seven olmaz. kaçtı oltadan balık veya siz beğenmeyip tekrar suya attınız.

hayatina dair guzel hedefleri olan, kimsenin sevgisi icin kendini kucuk dusurmeyen, prensipleri olan insandir. sahsen cok ozendigim bir insan tipi, her ne kadar caba sarf etmek istemesem de sevilmek de istiyor insan.

en mantıklısını yapan insandır. çünkü insanoğlu ne yapsan da memnun olmaz. kendin olduğun için sevilmemek başkası olduğu için sevilmekten daha iyidir.