sevilmeyen insanı yok saymak

kimse kimseyi sevmek zorunda değildir ama o insan değilmiş gibi davranmak da zorunda değildir.

biz sevmesek de, o insandır. insan.

bence doğru olan davranış. eğer birisi beni seviyorsa ve ben onu sevmiyorsam ne yapabilirim ki? her davranışıma aşırı dikkat etmeye çalışırım, bu yüzden de eskisi gibi olamayız. eskisi gibi olmaya devam ederim "sevmiyordun neden umut verdin?" diye sorar. no no no. o toplara giremem.

konuşmaya devam etmek sadece çelişki yaratır. büyük olasılıkla sizin davranışlarınızı yanlış yorumlayıp umut taşıyabilir içinde. buna gerek yok, kalbini kırmadan kendini açıklayıp ilişkiyi kesmek lazım ivedilikle.

sevmediğim insana karşı tepki vermem umursamam aldırmam.
tüm duygusal bağım bittiği yada hiç oluşmadığı için benim için fiziksel olarak oradadır ama aslında yoktur.
muhtemelen bende beni sevmeyenler için yokum ve bu da umrumda değil. insanların ne düşündüğünü yada hissettiğini düşünmeyi bırakalı çok oldu zira.

yok saymak bile bir eylem sayılıyor sanki. direkt o kişiyi görmeyenlerdenim. iletişim konusunda terbiye fıkarası * ise özellikle.

“bir insan bir yere bakıyorsa orada ilgilendiği bir şey vardır. bir insan bir yere hiç bakmıyorsa, orada ilgilendiği bir şey kesinlikle vardır.”