sevmediğin insanların sana iyi davranması

mahcubiyet hissetmek ile sen iyi davranma lan diye bağırmak istemek arasında kalmanıza neden olur.

eski iş arkadaşım böyleydi. hem birbirimizi sevmezdik ve bunu bilirdik, hem birbirimize iyi davranırdık. çıkar ilişkimiz falanda yoktu.
bir kere böyle düpdürüst olup, yüzüme gerçekleri söylesin isterdim hep.
o ikiyüzlü davrandıkça bende ona ayna oldum. veya üzümdüm, karardık birlikte. kırdık birlikte.

hala yolda gördüğünde bensiz yaşayamıyormuşcasına sahte bir tutumu var.

vazgeç.

iyi davranan insanı sevmeyi deneyin.

sevdiğin bir puşttan daha çok mutlu olursunuz. niyetiniz buysa tabii.

sevmediğim insanların bana ve sevdiğim insanların sevmediğim insanlara iyi davranması kadar huzursuzluk verici çok az şey olduğu için ortamdan koşarak uzaklaşmama sebep olan şey.

hani yani biliyoruz şimdi niye iyi davranıyorsun,

sen merhaba de yeter.

benim için saygıyı beraberinde getirecek durumdur.

çok yakın zamanda babamı kaybettim. bu süreçte hiç ummadığım kişilerden destek görürken, kesin yanımda olur diyeceklerim ortalarda yoktu. özellikle hiç sevmediğim bir kaç kişinin manevi desteği ve bana iyi davranması yüzünden onlara iyi davranmak zorundayım bir ömür. ve kararlarımı sorguluyorum. acaba ben yakın çevremi seçerken hata mı ettim?

arkadaşlar öyle bir zamanda yaşıyoruzki sizlere düşüncem yanlış gelebilir ama herkesin aydınlanma yaşadığı bir dönemi vardır.
- evet benim işimi görüyor olabilirler hatta işimi çözüyor olabilirler ama kusura bakmasınlar benim onları sevmem gerektiği anlamına gelmiyor, kimsede böyle bir beklentiye girmesin. en azından ben girmiyorum.

trip atan sevgiliyi sevmek gibi

tam anlayamadım sanırım ya da siz fazla mı dizi izlediniz de hep entrika bekliyorsunuz bilemedim.
insanlar birbiriyle nezaket kuralları çerçevesinde iletişim kurup üstüne düşeni yapmalı zaten. herkes herkesi sevemez ya da herkes herkesle iyi anlaşamaz.
bahsettiğimiz iş hayatıysa, birlikte çalıştığınız grubun içinde daha çok sevdiğiniz ve iyi anlaştıklarınızla olan ilişkiniz iş dışına evrilir. diğerleriyle gerektiği kadar iletişim kurar, işinize bakarsınız. denk geldiğinde selamlaşmak, hal hatır sormak ya da bir sigara içimi laflamak sosyallik gereğidir.
özel hayata bakacak olursak; mesela sözlüğü ele alalım. sevdiğiniz ve sevmediğiniz yazarlar vardır. sevmediğiniz yazarın tanımını beğenmez geçersiniz ya da ondan size mesaj gelebilir. görmezden gelmek, kısaca yanıtlamak ya da kendi fikrinizi tanımlamak seçenekleriniz. kankanız olan yazarlara onu çekiştirmek, mesajına küfürle karşılık vermek ya da itibarsızlaştırmaya çalışmak falan seçenek değil.

bilinçli olarak yaparlar, sen beni sevmiyorsun ama bak ben sana iyilik yapıyorum. yemezler bunlara daha da kötü davranırım sevmiyorsam seviyorumdur net.

hayatı sorgulatır.

aslında bakınca normal olandır, olması gerekendir. bir hocam "insan ilişkilerinde sevgide serbestlik, saygıda mecburiyet vardır. " demişti. saygı duyan insan da iyilik yapmasa bile kötü de davranmaz, davranmamalı. ama yine de bilhassa iyilik yapıyor ise kafa karıştırabilir. (bkz: işin içinde bir kahpelik olabilir) ile "ulan ben kötü bir insan mıyım acaba" düşünceleri arasında git gel yaptırır.
mesela benim o insanı sevmemek için haklı bir nedenim varsa bile o iyi davranışı görünce buzlarım erir. karşımdaki fark etmez belki ama içimden o saniye affederim onu. belki çıkar için yapıyor diye kafam bir karışır ama kalbim hemen yumuşar. böyle de enayiyiz işte çok şükür. ama neyse ki kendi içimde yaşıyorum tüm bu olanları da oradan kurtarıyoruz.

davranma, davranma gıcık oluyorum

bir insani sevmiyorsam populer dille soylemek gerekirse toksiktir. toksik denilen insanlarin en belirgin ozelliklerinden biri de celiskili davranislardir. tam da basligin anlattigi gibi. o yuzden sevgisizligim sevgiye donusmez. hayatina birkac borderline narsist antisosyal girince anliyorsun olayi.

olgun insan davranışıdır çünkü, bazı insanlarla nezaketen de olsa iletişimlerini sürdürmeleri gerektiğini düşünürler. olaya kendi açımızdan bakarsak, bizim de sevmediğimiz halde iyi davrandığımız insanlar vardır çünkü, insanların bazı sahip oldukları roller gereği iyi anlaşmak zorunda oldukları kişiler vardır. çok aşırı sıkıntılı durumlar olmadıkça, sevmediğiniz insanlarla da saygı çerçevesinde iletişiminizi sürdürmeniz gerekir. mesela, kayınvalide, kayınpeder, elti, görümce gibi akrabaları sevmiyor olsanız bile, evliliğinizin selameti için onlara iyi davranırsınız. komşularınız, iş arkadaşlarınız, çocuğunuzun öğretmenleri gibi insanlarla da sevgi gibi herhangi bir duygusal bağ kurmadan nezaketen gayet iyi bir şekilde iletişim kurabilirsiniz. bu, onlarla kanka olacağınız anlamına gelmez. görüşmek zorunda olduğunuz insanlarla bulunduğunuz konum gereği iyi bir iletişim içinde olmak, zaten olması gerekendir.

sevdiğin insanların sana kötü davranmasıyla ölümüne kapışır.

bunu ingilizler dünyada en iyi yapan millet. adamlardaki iki yüzlülük içten pazarlikcilik on numara. boşuna dememişler nehirde iki balık kavga ediyorsa oradan bir ingiliz geçmiştir diye.

yüzü sirke satan şerbet verse ne vermese ne. bereketi olmaz o iyiliğin.

kendimi kötü hissetmeme sebep oluyor genelde, ama kokusu çıkıyor sonradan.

uzun yıllar avukatlık yaptım.. alışkınım çok karşılaştım.. beklentisi var, bedavaya kullanmaya çalışacak. 'domuzdan kıl' kafasında domuz.. (kafasını iyice karıştırıp korkularını büyütecek ne ayrıntı varsa itina ile enjekte edilip salınır.)

sevmediğim insanlara ben de "iyi" davranırım sorun yok. sevmiyor olmam buna engel değil, gelen iyiliği de geri çevirmem.