1.
nasıl anlatsam bilmiyorum. bilmeden şu güne dek çok şey anlatmışımdır. çok fazla kalp kırmış, çok fazla insanın ruhuna dokunmuşumdur.
ancak bugün bir şeyin farkındalığı hislerimi kaşındırıyor, huzursuzluk çöküyor günün ortasına. geç kalmak. evet herkes geç kalmak hakkında konuşmuştur peki neden bir kelimesi bile aklımızda, hayatımızda yer etmez? galiba yaşamadan, bilhassa kaybetmeden anlayamayacağımız bir kavram.
bir gün bir kadın kalktı yatağından, bağırdı yatağında masallar okuyan adama. yoldu okşanan saçlarını, yüzünü yıkadı tüm kederi ve okyanuslarıyla. adam çaresiz seyrederken kadın aynaya döndü ve aynadaki kız çocuğunun elini tuttu. çocukken dinleyemediğim tüm masallar şimdi canımı yakıyor. benim değil onun olmalıydı bu zamanlar, dedi ve masadaki saati tek bir hamlede paramparça etti. haykırışlarla dursun artık bu zaman, dursun, sıkıştım kaldım, sonsuzluk bulsun bu ruhumu, dedi...
bir gün bir başka kadın ölüm var, seni seviyorum, içimde kalmasın istedim, dedi adama. adamın kalbi kırıldı bu söz karşısında. çünkü senelerce peşinden koşup da, kendisi için ruhundan eksilirken o zaman ölüm yok muydu, diye sorguladı. zoruna gitti bu ısmarlama sevgi. geri adım attı ve kollarını açtı. yağmurları, gökyüzünü, yıldızları kucakladı o an... ölümsüz olan o sevgiyi kucakladı.
geç kalmayın, çünkü vakit geçince gitmez dedikleriniz sanmayın ki hâlâ orada kalacaklar... yok yere koşmayın peşinden, üstelik mayınlar ektiyseniz bir başkasının yollarına. insan bir başkasının cehennemidir, der j.p. sartre...
bendeniz cambaz şair...
ancak bugün bir şeyin farkındalığı hislerimi kaşındırıyor, huzursuzluk çöküyor günün ortasına. geç kalmak. evet herkes geç kalmak hakkında konuşmuştur peki neden bir kelimesi bile aklımızda, hayatımızda yer etmez? galiba yaşamadan, bilhassa kaybetmeden anlayamayacağımız bir kavram.
bir gün bir kadın kalktı yatağından, bağırdı yatağında masallar okuyan adama. yoldu okşanan saçlarını, yüzünü yıkadı tüm kederi ve okyanuslarıyla. adam çaresiz seyrederken kadın aynaya döndü ve aynadaki kız çocuğunun elini tuttu. çocukken dinleyemediğim tüm masallar şimdi canımı yakıyor. benim değil onun olmalıydı bu zamanlar, dedi ve masadaki saati tek bir hamlede paramparça etti. haykırışlarla dursun artık bu zaman, dursun, sıkıştım kaldım, sonsuzluk bulsun bu ruhumu, dedi...
bir gün bir başka kadın ölüm var, seni seviyorum, içimde kalmasın istedim, dedi adama. adamın kalbi kırıldı bu söz karşısında. çünkü senelerce peşinden koşup da, kendisi için ruhundan eksilirken o zaman ölüm yok muydu, diye sorguladı. zoruna gitti bu ısmarlama sevgi. geri adım attı ve kollarını açtı. yağmurları, gökyüzünü, yıldızları kucakladı o an... ölümsüz olan o sevgiyi kucakladı.
geç kalmayın, çünkü vakit geçince gitmez dedikleriniz sanmayın ki hâlâ orada kalacaklar... yok yere koşmayın peşinden, üstelik mayınlar ektiyseniz bir başkasının yollarına. insan bir başkasının cehennemidir, der j.p. sartre...
bendeniz cambaz şair...
devamını gör...