şeytan taşlarken küfreden hacı

ibadet ile mahalle delikanlısı ruhunun harmanlandığı eşsiz ritüel. dünya hacılarını sakin bir huşu ile taş atarken görürsünüz, bizimkiler ise sanki survivor final parkuruna katılmış gibidirler.

hem sevaba hem gunaha giriyor. evet.

içindeki şeytanı dışarı çıkaran hacıdır. aydınlanmada yaşamamış garip.

zaten tanrının mekanında ikamet eyleyip, gelenlerin parayla satın alıp atabildiği taşlarla kovulabileceğine inanılan bir şeytan olma paradoksu yeterince kafa karıştırıcı..
kimse de demiyor ki, burada şeytanın işi ne, hadi gelmiş; koskoca tanrı kovamamışsa benim attığım üç beş ufak taş ne işe yarar ki yaramadığı yüzyıllardır belli.
ve en önemlisi, bu taşları bana parayla satan bedeviyle aynı inancı taşıyor olabilir miyim..
her şey sembolik bir ritüel ise, bu ciddiyet ve kutsama niye.. tanrı böylesine çocukça ritüellere neden ihtiyaç duysun.. belli ki aynı şeytanı dedemin dedesinin dedesi gibi taşlasam da, torunumun torununun torunu da taşlayacak, tek kazanan: sadece atılan taşları toplayıp bize satan uyanık olacak..